𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#77

Πινελοπης ποβ

Είμαι έξω ψωνίζω μερικά πράγματα για το σπίτι, εχ όχι ακριβώς για το σπίτι.

Απλώς είμαι στο μοναδικό σούπερ μάρκετ που ξέρω και ψωνίζω ότι μου καπνίσει, από δημητριακά μέχρι τοστ ψωμιού, έτσι να έχουμε ρε παιδάκι μου.

Όμως κάποτε πρέπει να ψωνίσω κάποια έπιπλα για το σπίτι, αλλά πάνω απ' όλα το φαγητό έτσι δεν λένε?

Όχι? Μόνο εγώ?
Δεν πειράζει.

Έχω να πω ότι η περιοχή είναι ωραία, και η γειτονιά μου είναι ήσυχη και αυτό με κάνει χαρούμενη. Δεν έχει κάνα μωρό να κλαίει στις 2 η ώρα το βράδυ που εγώ τότε θα έπρεπε να είμαι στο 4ο ύπνο.

Αλλά... αλλά..σε φάση όταν βγαίνω απτην γειτονιά μου είναι σαν να είμαι σε άλλη περιοχή, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με την πόλη είναι ξινοι και αυτό φαίνεται απτά μούτρα τούς και απτό βλέμμα όπως σε κοιτάνε ξερωγω, η πόλη είναι τόσο όμορφη ενώ αυτοί..δεν ξέρω. Δε..δεν ξέρω πως να τους χαρακτηρίσω.

Σε αυτό το σούπερ μάρκετ ξέρω γω που πάω σχεδόν κάθε μέρα, επειδή μόνο αυτό ξέρω η πωλήτρια ούτε καλημέρα, ούτε καλησπέρα, ούτε καληνύχτα δεν λέει. Σε φάση με κοιτάει με εκείνο το ξινό βλέμμα+όταν δεν πας κάποιον.

Γενικώς, βαριέται που ζει η τύπισσα, λίγη χαρά δεν έχει στην καρδιά της ρε παιδάκι μου?.

Μμ, κάτι πάει λάθος σε αυτή την πόλη.

Μήπως επέλεξα λάθος πόλη?.

Πληρώνω στα γρήγορα και φεύγω.

Έτσι όπως περπατάω βλέπω την γειτόνισσα που γνώρισα εχθές να μου χαμογελάει και ταυτόχρονα να έρχεται προς το μέρος μου.

"Γειαα σας κ. Μαρία, πως είστε?" Την ρωτάω και γω με ένα χαμόγελο

"Καλά είμαι παιδί μου, εσύ πως είσαι?, Πως σου φαίνεται η γειτονιά μας?" Με ρωτάει και αυτή

"Εε, Νταξει ωραία είναι μακάρι που δεν την έχω εξερευνήσει ακόμη καλά μαρεσει " τις απαντάω

"Άμα θες κάποια βοήθεια πες μου νταξει?" Μου λέει

"Ευχαριστωω, γεια σας" τις λέω στα γρήγορα και φεύγω

Είναι πολύ καλή και γλυκούλα, μένουν στο απέναντι σπίτι και ήταν οι πρώτοι που είχαν έρθει και συστηθεί μαζί με τον άντρα της.

Τουλάχιστον η γειτονιά μου είναι ήρεμη και οι άνθρωποι κομπλέ.

[....]