𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#60

Γιάννης ποβ

Παρκαρα το αμάξι μου δίπλα στο σπίτι του Δημήτρη και κατευθύνομαι προς την πόρτα του. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρει ότι θα έρθω και ο λόγος που πάω είναι για να συζητήσουμε για αυτόν και για την Αφροδίτη. Να δω τι παίζει μεταξύ τούς , όχι δεν έχω κάποιο πρόβλημα απλά να κάνουμε μια συζήτηση θέλω.

Μην ξεχάσουμε κιόλας, είναι ο ποιο "μικρός" της ομάδας. Πρέπει να τον "προσέχουμε" που λέει ο λόγος για να μην μπλέκει όπου νάνε.

Χτυπάω την πόρτα και μετά από λίγα δεύτερα μου ανοίγει.

Με κοιτάει καλά καλά λες και έχει να με δει χρόνια.

"Εε..εεγινε κάτι?" Μου λέει με γουρλωμενα μάτια

"Ναι είναι πολύ σοβαρό , πρέπει να μιλήσουμε για αυτό" του λέει προσπαθώντας να το παίξω σοβαρός καθώς Μπενω μέσα και κατευθύνομαι προς το καναπέ για να κάτσω

Ναι καλέ, σαν το σπίτι μου.

"Τι έγινε Γιάννη? Που είναι τα άλλα παιδιά?" Με ρωτάει και αυτός σοβαρός και φενετε σαν να έχει ανχωθει , κλίνει την πόρτα και στέκετε μπροστά μου

"Έχουμε πρόβλημα , πολύ μεγάλο προβλημα" του λέω προσπαθώντας να μην χαμογελάσω, όντως τώρα παίζει να ανχωθηκε το παιδί

Χαχαχ.

"Τι πρόβλημα Γιάννη?, Ποιο είναι το πρόβλημα?" Μου λέει σοβαρός

"Εσύ είσαι το πρόβλημα βρε μαλακα" του λέω καθώς χαμογελάω "κάτσε κάτω βρε " συνεχιζω να του λέω καθώς χαμογελάω

"Τιι, τι ενωεις με αυτό ρε Γιάννη?" Μου λέει ακόμη σοβαρός "και γιατί γελάς?" Συνεχίζει να μου λέει κάπως "νευριασμένος"

Αω νευρίασε το παιδάκι.
Χαχαχ, έχει πλάκα όταν "νευριάζει" ο Δημήτρης, βασικά δεν τον περνουμε στα σοβαρά διότι όπως είπα είναι ο "μικρότερος" στην ομάδα.

"Εσύ είσαι το πρόβλημα και η Αφροδίτη" του απαντάω με ένα χαμόγελο έως τα αυτιά μου

"Πω άντε γαμησου Γιάννη" μου λέει καθώς κάθετε δίπλα μου στο καναπέ

Και μόλις έγινε πάλι κόκκινος σαν ντομάτα.

Ναα τααα μαςς.

"Εε για λέγε τι γίνεται με σένα και με την Αφροδίτη?" Του λέω καθώς κάθομαι καλύτερα στο καναπέ και στρέφω το βλέμμα μου σε αυτόν με ένα χαμόγελο έως το κεφάλι μου.

Πάει το παιδί μας, το χάσαμε.

"Εε τίποτα , απλά..εμείς είμαστε εε εμ φίλοι" λέει καθώς κοιτάει προς τα κάτω