𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#15

Αφού βγενω απτό παράθυρο αρχίζω να περπατάω όπου νάνε κλαιγωντας.

Γιατί εγώ να έχω τέτοια καταραμένη ζωή.

Τέτοιον χάλια πατέρα.

Αν μπορεί να λέγεται έτσι.

Περπατούσα μη ξερωντας που περπατάω ,είχα το κεφάλι σκιμμενο προς τα κάτω και έκλαιγα, ένιωθα τα μάτια μου να έχουν πριστει απτό κλαμα.

Ξαφνικά ακούω ένα "ΠΡΟΣΕΧΕ" και σικωνω το κεφάλι μου βλέποντας μια μηχανή να έχει σταματήσει 2 εκατοστά δίπλα απτά πόδια.

Ο τυπάς κατεβενει αμέσως κάτω βγάζει το κράνος του και αρχίζει να μου φωνάζει.

"ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ? ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΑ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ!" μου λέει

"Συγγ.. συγγνώμη δεν...δεν σε άκουσα" του είπα

"ΚΑΛΑ ΚΟΥΦΗ ΕΊΣΑΙ? ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΚΙΟΛΑΣ?" λέει φωναζωντας

"Εε.. εγώ.." είπα και άρχισα να κλαίω ποιο πολύ

"Είσαι καλά?" Με ρώτησε

"Όχι καθόλου" του λέω και σκουπιζω τα δάκρυα μου

Τον κοιτάζω καλύτερα και βλέπω ότι την έχω ξανά δει αυτή την φάτσα..ναι..ο Δημήτρης είναι...

"Εεσυ είσαι ο .. Δημήτρης" του λέω

"Ναι ξέρω ποιος είμαι και εσύ είσαι εκείνο το κορίτσι από εκείνη την νύχτα.." λέει

"Αφροδίτη" λέω

"Α Αφροδίτη..ε λοιπόν Αφροδίτη θες να σε πάω σπίτι σου γιατί θυμάμαι δεν είναι και τόσο μακριά όταν σε είχα πάει την πρώτη φορά..." Λέει

"Όχι,όχι σπίτι σε παρακαλώ" του λέω

"Δεε...δεν θα μου κάνεις..κακό έτσι?" Του λέω

"Μη φοβάσαι όχι, έτσι κι αλλιώς η δουλειά μου τελείωσε και δεν είναι ανάγκη να σε σκωτωσο" είπε

"Να με σκωτωσεις?" Τον ρωτάω

"Εμ..ναι...τελως πάντων..τελικά θες να σε πάω σπίτι σου ναι η όχι?" Με ρωτάει

"Όχι,σπίτι οοχι" του λέω

"Καλά Έλα μαζί μου τότε" μου λέει και ανεβενει στην μηχανή και μετά ανεβενω και γω

Αφού αυξάνει ταχύτητα τυλίγω τα χέρια μου γύρω του και βάζω το κεφάλι μου στην πλάτη του.

Κλείνω τα μάτια μου και απολαμβάνω το απαλό αεράκι που έρχεται μπροστά στο πρόσωπο μου.