𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#39

Έχουν περάσει 3 μέρες από τότε που ο μαλακας πατέρας μου έφυγε και ακόμα να γυρίσει.

Η Άννα τον παίρνει τηλέφωνο που και που το σικωνει.

Κάθε μέρα λέει ότι αύριο θα γυρίσει αλλά δεν γυρνάει.

Λέει ότι είναι στην δουλειά.

Τι δουλειά είναι αυτή?

Στην δουλειά κοιμάται δηλαδή?

Κάτι κρύβει αυτός.

Και η Άννα εντομεταξυ αυτές τις συνεχόμενες 3 βραδιές βγενει κάπου.

Σήμερα ειρθε στις 10 η ώρα σπίτι.

Που ήταν και που κοιμήθηκε ,έλα ντε.

Νομίζω απατάει τον πατέρα μου.

Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρη.

Μπορεί ναι..μπορεί και όχι.

Είναι η Άννα, ποιος ξέρει τι κάνει.

Εχθές βγήκαμε βόλτα με την Νεφέλη, καιρό είχαμε να βρεθούμε.

Είχαμε πάει στην γνωστή παραλία και κάναμε ένα μικρό μπανάκι κατά τις 9 η ώρα τα βράδυ.
Χαχ, ωραία ήταν.

Μπορώ να πω ότι μας έχει γίνει κάτι σαν στέκι πλέον.

Οι γονείς της Νεφέλης θα γυρίσουν αύριο λέει.

[...]

Η ώρα είχε πάει 9:30 το βράδυ και γω μόλις βγήκα έξω.

Πήρα τα λεφτά μαζί μου και περπατάω προς το γνωστό πάρκο για να βρω τον γνωστό τυπα.

Ξέρω δεν είναι καλό αυτό που κάνω..αλλά μου έχει κολλήσει στο μυαλό.

Μου αρέσει.

Αφού φτάνω στο πάρκο αρχίζω και ψάχνω τον τυπα.

Τον ψάχνω από δω ,τον ψάχνω από εκεί αλλά πουθενά.

Πω τι θα κάνω τώρα.

Τιι.

Τι.

Δεν θέλω να πάω σπίτι.

Να κάνω τι?

Έτσι αποφασίζω να πάρω το δρόμο για το σπίτι του Δημήτρη.

Και αυτός είχε κοκαινη μεσα στο σπίτι του..

Έτσι όπως περπατάω ξαφνικά "χάνομαι" και δεν θυμάμαι ακριβώς προς τα πού ήταν το σπίτι του.

Κοιτάω προς τα κάτω και βάζω το χέρι μου μπροστά απτό κεφάλι μου προσπαθώντας να θυμηθώ προς τα πού πρέπει να στρίψω.

Μετά από 5 λεπτά σκεψιμο τελικά θυμήθηκα που ήταν το δρόμο για το σπίτι του.

Καιρό έχω να πάω και δεν το θυμόμουν αρκετά καλά, επίσης το σπίτι του είναι μισή ώρα δρομος..για αυτό τώρα θα περπατάω στις 9 και κάτι την νύχτα μισή ώρα.