𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#51

Νεφέλης P.O.V.

Ξυπνάω από κάτι..σαν φασαρία.

Σικωνομαι και το πόδι μου ακόμα πονάει με αποτέλεσμα να ξανά κάτσω στο κρεβάτι.

Αλλά δεν με πονάει όσο εχθές μόνο όταν στιριζομαι σε αυτό νιώθω λίγο πόνο και η κοκκινίλα έχει φύγει σχεδόν.

Σικωθηκα αργά και αρχησα να περπατάω σιγά προς το χολ.

Μα δεν είναι εδώ ο Κώστας.
Α απο την κουζίνα ακούγεται η φασαρία..και μυρίζει τόσο ωραία.

ΜΥΡΊΖΕΙ ΚΡΈΠΕΣ.

Πάω στην κουζίνα σιγά σιγά και βλέπω τον Κωνσταντίνο να φτιάχνει κρέπες.

Είναι με ένα κοντομανικο, ένα σορτσάκι και με μια ποδιά που έχει απάνω μικρές κόκκινες καρδούλες.

ΠΟΙΟΣ ΠΕΡΊΜΕΝΕ ΤΟΝ ΚΏΣΤΑ ΜΕ ΤΈΤΟΙΑ ΠΌΔΙΑ.

Άρχισα να γελάω από την εμφάνιση του και αυτός γύρισε αμέσως.

"Τι γελάς βορε μικρό?" Με ρωτάει και με κοιτάει περίεργα

"Ωραία πόδια" του λέω καθώς χαμογελάω και κοιτάω προς αυτήν

"Πωω ασεε τωραα λεπτομεριεςςς" μου απαντάει και αρχίζει να γελάει και αυτός

"Σου πάει" του είπα "και η κ. Μαρία τέτοια ποδιά έχει" συνέχισα να λέω με ένα χαμόγελο στα χείλη μου

"Ρε μικρό μην με κοροιδευειιιςς, ποια είναι η κ. Μαρία?" Με ρωτάει καθώς βάζει την Μερέντα πάνω στο τραπέζι

"Α η οικιακή βοηθός του σπιτιού μας" απαντάω

"Αα έχετε και οικιακή βοηθός ε?" Με ρωτάει και βάζει το πιάτο με τις κρέπες στην μέση

"Ε ναι" του απαντάω

"Το πόδι όλα καλά?" Με ρωτάει καθώς βάζει άλλα δύο πιάτα στο τραπέζι

"Εε ναι μόνο όταν στιριζομαι σε αυτό με πονάει αλλά δεν με πονάει όσο εχθές" του απαντάω

"Σε λίγες μέρες θα σου περάσει, άντε κάτσε να φάς" μου λέει και κάνει νόημα να κάτσω

Έκατσα στην καρέκλα και αυτός έκατσε απέναντι μου στην καρέκλα και άρχισα να γελάω.

"Τι γελάς πάλι ρε μικρό?" Με ρώτησε

"Τόσο πολύ σου αρέσει αυτή η ποδιά που δεν θέλεις να την βγάλεις από πάνω σου ε?" Του λέω με ένα χαμόγελο

"Τι? Αα ξεχαστηκαα" είπε με ένα χαμόγελο και αυτός

Έβγαλε την πόδια από πάνω του και ξανά έκατσε.