𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#54

Αριστοτέλης ποβ

Βρήκα αρκετές πληροφορίες για τον Μεξικανό Carlos και επιτέλους μπορώ να βγάλω ένα συμπέρασμα για αυτόν.

Είναι ένας ηλίθιος μαφιόζος που τα θέλει όλα δικά του, είτε με το εύκολο τρόπο είτε με το δύσκολο. Πάντως στην φυλακή λίγο δύσκολο να μπει ο βλάκας, έχει και δικά του άτομα εκεί και τους πληρώνει αρκετά ακριβά για να μην τον βάλουν μέσα και ο μόνος τρόπος για να πάρω εκδίκηση είναι να τον σκωτωσω με τα ίδια μου τα χέρια.

Θα το κάνω για το βικτωρ, θα πάρω τηλέφωνο τον Άρη και τον Λευτέρη ίσως τηλεφωνήσω και στην 5αδα για να οργανώσουμε το σχέδιο μας να σκωτωσουμε τον κωλομεξικανο.

Έχει αρκετά άτομα γύρω απτό σπίτι του, πρέπει κάπως να τον βγάλω από εκεί..δεν ξέρω.

Ίσως αν το καλέσω σπίτι μου..με κάποιο τρόπο...θα τον σκωτωσω εδώ, δεν με νοιάζει για την Άννα αν το μάθει.

Βασικά..θα είναι καλύτερα να τις το πω από τώρα για να ξέρει.

Βγενω απτό γραφείο και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μας. Θα το συζητήσω τώρα μαζί της για να ξεκαθαρίσουμε το θέμα.

Μπενω μέσα στο δωμάτιο και την βλέπω ξαπλωμένη στο κρεβάτι με ένα σορτσάκι και με μια κοντομανικη μπλούζα ενώ στα χέρια της να κρατάει ένα..περιοδικό για μόδα..ισως? Δεν ξέρω.

"Τι κάνει τοο μωροο μουυ?" Τις λέω καθώς κλείνω την πόρτα

"Καλά είμαι αγάπη μουυ εσύ που εισουν τόσες ώρες?" Με ρωτάει

"Μμ στο γραφείο Αννούλα μου, πρέπει..εμ να σου πω κάτι" τις λέω καθώς ξαπλώνω δίπλα τής

"Μμ θες..να..μμου ττο ππεις αρρργοτεραα?" Λέει με σιγανή φωνή καθώς ανεβενει πάνω μου

"Είναι σημαντικό βρε Άννα" τις λέω

"Δεν νομίζω να είναι τόσο σημαντικό όσο εγώ μωρό μου" λέει καθώς βγάζει την μπλούζα της

Αχ, τέτοια μου κάνει και δεν μπορώ να τις πω όχι.

Βγάζω και γω την μπλούζα μου και έπειτα το παντελόνι μου.

[....]

Αφού τελειώσαμε περνώ μια βαθιά ανάσα και ξαπλώνω καλυτερα στο κρεβάτι.

"Άννα.." τις λέω

"Έλα αγάπη μου" μου λέει καθώς έρχεται κοντά μου

"Πρέπει να στο πω για να το ξέρεις από τώρα" τις λεω

"Ωωχ..για πες" μου λέει αυτή