𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#38

Ξυπνάω από τις ακτίνες του ήλιου που μπενουν μέσα στα μάτια μου.

Σικωνομαι και σκουπιζομαι στα πόδια και στα χέρια.

Είχα γεμίσει λιγάκι άμμο.

Αφού με καθαρησα έβγαλα τα λευτα και τα κλειδιά από τα παπούτσια μου και τα έβαλα στην τσέπη του τζιν μου. -τζιν σορτσάκι-.

Φόρεσα τα παπούτσια και κοίταξα την ώρα απτό κινητό μου.

9:30.

Κομπλέ.

Τελικά..δεν είναι και τόσο χάλια να κοιμάσαι στην παραλία.

Είχα ήδη στεγνώσει, ελπίζω να μην αρωστησω καλοκαιριατικα.

Φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου και αρχίζω να περπατάω.

Αφού φτάνω μπροστά από την πόρτα του "σπιτιού μου" βγάζω τα κλειδιά απτην τσέπη μου και ξεκλειδωνω.

Μόλις μπενω μέσα η Άννα έρχετε κατευθείαν κοντά μου.

Οο άλλη όρεξη δεν είχα.

"Που εισουν τόσες ώρες μικρό?"

"Γιατί δεν μου έφτιαξες πρωϊνό?"

"Σου μιλάω ρεε με ποιον εισουν?" Φωνάζει και με κοιτάει στα μάτια νευριασμένη

Δεν τις απαντάω και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου.

Παρατειρω ότι είναι από πίσω.

"ΛΕΓΕ ΠΟΥ ΕΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ ΤΟΣΗ ΩΡΑ"

"ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΈΦΤΙΑΞΕΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΦΑΩ ΡΕ ΚΟΛΟΠΑΙΔΟ?"φωνάζει καθώς έρχεται προς το μέρος μου

"Έχεις χέρια" τις απαντάω ήρεμα και τις κλίνω γρήγορα την πόρτα στη μούρη της και αμέσως κλειδώνω.

Γιατί να υπάρχει.

Στριγκλα.

Ανοίγω το ντουλάπι και φοράω αλλά ρούχα.

Τακτοποιούμε και κατεβενω κάτω.

Είμαι σίγουρη πως η Άννα θα έχει φύγει πάλι κάπου.

Κατεβενω κάτω και πάω στην κουζίνα.

Όλα πάνω κάτω.

Τα πατια, ποτήρια πάνω στο πάγκο άπλυτα.

Έλεος, ούτε αυτό δεν μπορεί να κάνει.

Δεν θα τις πέσουν και τα χέρια κιόλας.

Περνώ μια βαθιά ανάσα και αρχίζω να τακτοποιώ την κουζίνα και να πλύνω τα πιάτα και τα ποτήρια.

Αφού κάνω και όλες τις καθημερινές δουλειές πάω στο καναπέ και κάθομαι.

Ουυφ, γαμω τη ζωή μου.