𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#72

Κωσταντίνος ποβ

Είμαι περίπου κοντά στην γειτονιά της Νεφέλης, τελικά μίλησα με τον Γιάννη και αποφασίσαμε να την πάρουμε για να μην δημιουργήσουμε και άλλα θέματα με τους μπάτσους.

Πάνω κάτω θυμάμαι το σπίτι τις 2 φορές είχα έρθει.

Κατευθύνομαι με την μηχανή μου προς το σπίτι της και την βλέπω από την απέναντι πλευρά που θέλει να περάσει το δρόμο για να πάει σπίτι της, ουυφφ ευτυχώς την πρόλαβα.

Κατεβενω γρήγορα από την μηχανή, περιμένω να περάσει το δρόμο και τσουππ αμέσως πάω από πίσω τής και την βάζω στην πλάτη μου .

"Βοηθειααα, βοηθειααα θα με σκοτω-, κωσταααα εσύ είσαι? Αφησεεμεεε" άρχισε να φωνάζει στους δρόμους σαν τρελή λες και την βιαζουνε

Πέρασε μια γριά από δίπλα μας και μας κοιτούσε λες και πρώτη φορά βλέπει ανθρώπους.

Την αφήνω κάτω δίπλα στην μηχανή στέκομαι απέναντι τής και την κοιτάω σοβαρά.

"Τι θες ρε βλάκα, ήρθες να με σκοτώσεις εε? , Είχα δίκιο θα με σκοτώσεις για να μην πω τίποτα σε κανέναν δολοφονε" άρχισε να μου φωνάζεις και γενικώς να φωνάζει σαν τρελή που μόλις βγήκε από ψυχιατρείο

"Σκάσε μωρέ" τις λέω ενώ ταυτόχρονα τις βάζω το χέρι μου μπροστα απτό στόμα τις για να μην μπορεί να μιλάει άλλο

"ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΊΤΗ" τις λέω κάπως δυνατά απτά νεύρα μου

Τότε παίρνει το χέρι μου απτό στόμα τις και με κοιτάει κάπως... σοκαρισμένη.

"Επιτέλους έβαλες μυαλό" μου λέει κοιτάζοντας με με νεύρα

Χαχαχ, τι χαζή κολιτσιδα.

"Έλα μαζί μου" τις απαντάω

"Δεν μπορώ να αφήσω την κ. Μαρία μόνη της" μου απαντάει

"Έλα μωρέ Νεφέλη, δεν έχουμε χρόνο" τις λέω

"Τι?, Γιατί να μην έχουμε χρόνο?" Με ρωτάει

"Εε, ε έτσι έλα ανέβα στην μηχανή" τις απαντάω στα γρήγορα

Χωρίς να μου πει τίποτα, με κοιτάει κάπως περίεργα και ανεβαίνει.

Ανεβαίνω και εγώ και κατευθύνομαι προς το σπίτι μου.
Και ναι..κάπως έτσι είπα ψέματα στην Νεφέλη ότι θα την πάω στην φίλη της για να την δει.

"Που πάμε?" Με ρωτάει

"Θα δεις" είναι το μόνο πράγμα που τις λέω και δεν τις ξανά μίλησα