𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#5

Έχουν περάσει 2 μέρες από τότε αυτοί οι δύο έφυγαν δηλαδή σε 5 μέρες θα γυρίσουν. Αλλά δεν έχω κανένα παράπονο μια χαρά ζωαρα κάνω και μονηη μου κάθε μέρα σχεδόν παραγγέλνω για να φάω απτό ίδιο μαγαζί και ο ντιλιβερας με έχει μάθει.

Κάθομαι στο καναπέ τρώγοντας σουβλάκια.

Η ώρα ήδη έχει πάει 9 και αποφάσισα να βγω λίγο έξω γιατί μέσα έχω σκάσει από την ζέστη όχι ότι έξω κάνει κρύο αλλά τελως πάντων. Παίρνω τα συνηθισμένα πράγματα κλειδί και κινητό και βγενω έξω.
Αυτή τη φορά είμαι με ενα κοντομανικο και ένα τζιν χωρίς την ζακέτα γιατί δεν κάνει και τόσο κρύο, είπαμε Μάιος είναι να μπούμε σιγά,σιγά στο κλίμα.

Κατέληξα να είμαι πάλι σε εκείνη την παραλία ,καλά αυτό παίζει να μου έχει γίνει κάτι σαν στεκη. Αλλά μαρεσει. Δεν ξέρω τι έχει αυτή η παραλία και δεν έχουν οι άλλες αλλά μου αρέσει εδώ πέρα.

Την επόμενη φορά να φέρω το μπλοκ ζωγραφικής για να δημιουργήσω κάνα έργω τέχνης πάλι!

Βλέπω ότι η ώρα έχει πάει 10:30 και έτσι αποφασίζω να φύγω. Δεν είναι πολύ μακρυά το σπίτι μου αλλά ούτε κοντά, και βλέπω ότι έχουν αρκετά σύννεφα και έχει αρχίσει να φυσάει ο αέρας δυνατά. Και τώρα είναι η φάση που έβρισα τον εαυτό μου γιατί δεν πείρα ζακέτα, άρχισα να περπατάω γρήγορα αλλά μέσα σε 2 δευτερα άρχισε να βρέχει σαν να μην υπάρχει αύριο. Μπράβο Μάιος μήνας να βρέχει, μάλλον περίοδο θα έχει ο καιρός.

Έτσι όπως περπατούσα με μεγάλα βήματα άρχισε να βρέχει ποιο πολύ με αποτέλεσμα οι δρόμοι να έχουν γίνει σαν ποτάμι από νερό και με αποτέλεσμα όταν τα αυτοκίνητα η οι μηχανές περνούσαν το νερό να πάει πέρα δώθε, έτσι αποφάσισα να πάω σε ένα μικρό στέκι για να σταματήσει η βροχή τουλάχιστον λιγο.

Καθόμουν σε εκείνο το στέκι τρέμοντας απτό κρύο βλέποντας κάποια άτομα να τρέχουν με ομπρέλες κάποιοι σαν εμένα να πάνε σε μαγαζιά και να καθοντε έξω περιμένοντας να σταματήσει η βροχή, έτσι όπως παρατηρούσα τους ανθρώπους ξαφνικά ένα παιδί περναει από δίπλα μου τρέχοντας και φορούσε κοντομανικο και ένα σορτσάκι τελικά υπάρχουν και ποιο χειρότεροι από μένα. Σκευτικα αφού και αυτός είναι ντυμένος καλοκαιριατικα και τρέχει εγώ γιατί να κάθομαι εδώ σα την βλαμμένη περιμένοντας να σταματήσει η βροχή?

Αποφασισα να κάνω δύο βήματα μπροστά όταν η βροχή αμέσως έπεσε πάνω στα μαλλιά μου και γενικώς στο σώμα, με γρήγορες κινήσεις είχα φτάσει στο πεζοδρόμιο προσπαθώντας να περάσω στην απέναντι πλευρά για να στρίψω μετά αριστερά και να πάρω το δρόμο για το σπίτι έλα όμως που κάθε φορά που προσπαθούσα να πατήσω στο δρόμο περνούσε μηχανάκι και το νερό ερχοτανε πάνω μου, έχω γίνει σκατα.