" Dreamy Caress "[Complete]

┨Chapter 5├ Dreamy Caress

درو باز کرد و با دیدن صورتی که داد میزد خسته و بی حاله سریع کنار رفت تا پسر داخل شه.

-خسته نباشی آقای دو کیونگسو
-ممنونم، غذا آماده است؟

-اوهوم
-تا یه آبی به صورتم بزنم میچیپی رو میز؟
-حتما

کیونگ لبخند تشکر آمیزی زد و بعد از شستن صورتش با حوله خشکش کرد و با چشمای آشفته به آینه خیره شد.

هنوز پیامی که بعد از قطع کردن گوشیش خونده بود رو به یاد داشت.

روانپزشک کای ازش خواسته بود از تماسش به کای چیزی نگه، اما دلش اونقدر درد گرفته بود که دنبال یه دلیل برای درمونش میگشت اما هیچ جشونده ایی دردشو تسکین نمیداد.

حتی نمیدونست چرا باید از حرفای درستش ناراحت شه؟

مگه از اول برای سکس با هم دوست نشده بودن؟
دوستی که با سکس شروع شه بادوامه؟

هیچ جوابی نداشت و با دل آشوبی که هر لحظه بیشتر نگرانش میکرد از روشویی بیرون رفت و سعی کرد درد تو چشماشو پشت لبخند مصنوعیش پنهان کنه.

پشت میز نشست و نفس عمیقی از بوی غذا کشید و قاشقشو تو دستش گرفت.

-نمیدونم اگه نبودی حوصله اشو داشتم غذا ها رو گرم کنم یا سرد بخورمشونو با درد معده بخوابم

-چی؟ مگه غذاتو گرم نمیکنی؟

-شبایی که خسته ام یا شام نمیخورم یا گرمشون نمیکنم

-اینطوری که خیلی زود از پا در میای

کیونگ چرخی به زبونش داد و بی خیال مشغول خوردن غذاش شد.

کای به آرومی از سوپ صدف چشید و به پسری که سکوتش به اشتباه فریاد میکشید اخم مشکوکی کرد.

-چیزی شده؟
-ها؟
-بنظر حالت خوب نمیاد

-فقط خسته ام، خیلی زیاد
کیونگ بشقابشو خالی کرد و دستی رو شکمش کشید.

-قراره با خوردن خودکشی کنم
کای کمی برنج براش ریخت و ظرفشو با ملایمت سمتش سر داد.

-با سیر شدن نمیمیری با گرسنه موندن جونتو از دست میدی

-آره ولی با زیادی خوردن شکمم میترکه
-آدم عاقل در حد ظرفیتش میخوره

کیونگ لیوان آبو سر کشید و نگاه خیره اشو به کای داد.

-آدم عاقل هیچ کار اشتباهی انجام نمیده
کای زبونشو رو لبش کشید و با گیجی نگاش کرد.

جمله کوتاهش هزاران معنا و مفهوم داشت که به خوبی تک تکشونو میفهمید.

بزاقشو قورت داد و نگاه سردی به بخاری که از سوپ بلند میشد انداخت.

باقی مونده غذاشو با انزجار خورد و قاشقش رو تو بشقابش رها کرد.

کیونگ بی صدا ظرفا رو جمع کرد و بی اعتنا به پسری که همچنان رو صندلی نشسته بود و به گره قفل شده انگشتاش زل زده بود ظرفا رو شست.