mercy

22

Anna

Ik kijk de meiden aan. "Kom op, er is vast wel een droomjurk voor je," zegt Nadia en ik glimlach. Vandaag ga ik trouwen jurken passen en Tijn dus met de mannen pakken en een ring. Hij had al een ring op oog en ik mocht het niet weten. Dus nog een klein geheimpje wat hij doet voor mij. Ik heb Tijn z'n moeder, zus, m'n eigen moeder, evy, Nadia en Marleen. Fleur was te druk met der studie en Merel kon ook niet komen. Ik had zes vrouwen die me vandaag zouden bijstaan bij een belangrijke keuze in m'n leven en een stap dichterbij van een grote verandering in m'n leven.

We lopen met z'n zeven de winkel binnen en er komt gelijk een vrouw van ongeveer dertig schat ik onze kant op met een brede glimlach op haar lippen. "Wie is de gelukkige?" Vraagt ze als eerst en iedereen was naar mij en ik voel me een beetje verlegen. "Wat leuk! Wat voor smaak vind je leuk?" Vraagt ze en ik zucht even. Ik heb oprecht geen idee. "Wel strak, niet té bloot en beetje kant is prima," zeg ik en de vrouw gaat meteen op zoek naar jurken. Ik voel m'n handen gewoon trillen van de spanning, het is echt niet normaal. Karin grinnikt en legt haar handen op de mijne. M'n moeder wrijft over m'n armen. "Het komt goed lieverd. Je moet het echt voelen," zegt Karin en m'n moeder glimlacht. "Als het echt een abnormaal wow gevoel geeft weet je dat je goed zit," Zegt mama en ik glimlach. De vrouw komt terug en heeft een paar jurken in haar handen. "Kom mee met je gezelschap en dan gaan we ze gewoon passen," zegt de vrouw en ik knik. "Ik ben trouwens Nienke," zegt ze en ik knik. "Ik heet Anna," zeg ik en ze knikt.

Ik zit in het pashokje en ik doe de jurk aan. Ik maak hem open en Nienke helpt beetje met de finish touch en ik glimlach. Ik heb hem aan en ik glimlach. Ik loop door naar de ruimte waar alle vrouwen zitten die me bij staan en ik kijk hem aan. M'n moeder klapt gelijk in haar handen en ik glimlach. Ik draai me om in d e spiegel en ik zie iedereen glimlachen. "Je bent zo mooi," zegt mama en ik glimlach. "Deze staat je echt onwijs goed," zegt Nadia knikkend. "Het is zo elegant," zegt Marleen erachter aan en ik glimlach. "Heb je nog andere Nienke?" Vraag ik en Karin kijkt me aan. "Niet dat gevoel?" Vraagt ze en ik haal m'n schouders op. Het is mooi en elegant, het is nog steeds raar, ik sta hier in een bruidsjurk en dat ik ga trouwen is nog raar.

Ik kom terug met de tweede jurk en ik glimlach. "Oh wauw," zegt mama achter me en ik draai me om. "Eerlijk, ik vindt dit niet echt een vibe," zegt Nadia heel eerlijk en ik knik. Ik heb liever hun eerlijke mening dan leugenaars tegenover me. "Maar wat vinden jullie ervan?" Vraag ik zacht. "Ik vindt het heel mooi lieverd, maar ik denk dat hem niet is. Maar jij moet bepalen," zegt Karin en ik knik. "Heb je nog een andere?" Vraag ik en ze knikt. Ik loop weer terug en ik glimlach. Dit is zo leuk aan de ene kant maar ik ben ook zenuwachtig.

Ik kom nu met de derde jurk binnen en ik kijk hem aan. Ik glimlach en iedereen glimlacht. "Deze is echt prachtig," zegt Karin. "Beetje te veel kant. Maar jij beslist," zegt mama en ik glimlach. "Hij is wel mooi maar inderdaad te veel kant," zeg ik en ze knikt. "Ik heb nog een laatste en dan kun je misschien een beslissing maken," zegt Nienke en ik knik.

We kijken elkaar en ik glimlach. De volgende jurk is aan de buurt en ik kom naar de vrouwen toe. "Deze is best basic," zegt Marleen en ik glimlach. "Het is wel mooi," zegt Laura en ik draai me om met m'n rug naar de spiegel. "Wat vinden de moeders?" Vraagt Nadia en ze kijken mij aan. "Lieverd, ik vind deze mooi natuurlijk maar ja," zegt mama en Karin knikt.

Ik zucht en ik kijk in de spiegel. Nu moet ik voor me zelf gaan, natuurlijk hun mening doet er ook toe maar ik wil misschien die tweede nog eens passen. "Kan ik die tweede passen?" Vraag ik en Nienke knikt. Ik loop weer terug met Nienke en ik glimlach klein.

Ik heb de tweede aan en een gevoel van blijheid en oplichting voel ik door me heen. Ik stap weer naar de zitruimte waar iedereeen is en ik glimlach. Ik loop direct naar de spiegel. "Hmm, nu ik alles heb gezien vind ik deze het mooist," zegt mama en ik glimlach. Ik doe even m'n ogen dicht en gelijk voelt het alsof ik Martijn daar zie staan en ik naast m'n vader loop die mij naar Martijn brengt, het altaar op. Ik voel kleine kriebels in m'n bui en ik hoor iemand zachtjes huilen. "Mam," hoor ik Laura zeggen en ik draai me om naar hen. Ik m'n moeder en Karin huilen. Oh nee. Mama staat op en ze veegt haar tranen weg. "Je bent niet meer m'n kleine meisje, je gaat je eigen leven nu leiden en je hebt een onwijs lieve man die naar je staat. Ik ben gewoon een beetje emotioneel," zegt ze zacht en ik geef haar een knuffel. "En een schat van een schoonmoeder, niet te vergeten," zegt mama en Karin geeft me ook een knuffel. "Je bent echt prachtig. Ik werd ook een beetje emotioneel. Gewoon m'n zoon gaat trouwen, iets waar ik altijd al op had gehoopt," zegt ze emotioneel. en ik glimlach, "dan nog zo'n schat van een schoondochter."

"Ik doe deze," zeg ik en Nadia glimlacht. "Oh my gosh, je bent echt prachtig en je straalt er helemaal in. Ik denk dat dat ook het belangrijkst is," zegt Marleen en ik knik lichtjes. "Dankje meiden, echt," zeg ik zacht en veeg m'n tranen ook weg. "Hoe zou het bij de jongens gaan?" Vraag ik luidop af en Karin haalt haar schouders op. "Waarschijnlijk wordt pap wel emotioneel hoor," zegt Laura grinnikend en Karin knikt instemmend.

De jurk blijft nog hier, om dingen af te maken en voor de finish touch, maar ik wil hem en ik weet zeker dat ik met deze jurk naar m'n eigen man wil gaan. Ik loop samen met Lau terug naar ons huis en ik start de auto. "Wat nou als ze nog niet thuis zijn, echt dan zijn ze langer bezig dan wij. En maar mopperen dat wij altijd zo kieskeurig zijn," zegt ze en ik grinnik. "Ah joh," mompel ik en wuif het weg. Het is voor een speciale dag dus het mag wel.