His Lust Rage

CHAPTER 23: The Bloody Trap

PRIMO

KNOWING THAT REVIL IS NOT AN ORDINARY GAY PERSON, it's fueling my hesitations and fears to cross my path with him again but despite of having that in my mind, I'm still going to continue the words my father had taught me before, for I am Primo Igor Silvente, the man of words and principlesㅡone of which is to get rid the gays. I will die embracing my ego and pride. Just wait for my last draw, you whore, just wait.

Revil was currently facing back at us while looking at the entirety of the construction site, he's wearing a black hoodie that gives him more mysterious vibe. I am still pointing the gun to his back making sure to protect myself from his stupid and lame plans.

"Don't ever try to pull the trigger or else, your favorite brother will no longer be here. You don't know the gay you're bumping into, Primo. Trust my words, I am not your ordinary enemy. And also, I still have surprises for you to find out so don't rush things." he said in monotone yet you could feel the emphasized tone of menacing voice.

Hindi na ako nakapagsalita pa sa halip ay pinanatili ko na lang na nakatapat ang hawak kong baril sa kaniyang likuran. Halos pinatawag ko na rin lahat ng aking puwersa na pumunta rito dahil naririto na ang huli naming target, ang huling taong patutumbahin namin bago namin tuluyang angkinin ang kapangyarihan sa bansa. At isa pa hindi lang rito natatapos ang lahat, akala ba ni Revil magpapauto lang ako sa mga pambata niyang laro? Tingnan na lang natin kung sino talaga ang magwawagi sa dulo ng laban na 'to.

"Darling, where have you been?" and then there's this man looking for his gay for almost five consecutive days. The man who's longing for his boyfriend and it really grosses me out every time it sinks in my mind. That's the most shitty thing I have ever encountered in my life including Prince and Guhai's relationship. Gays really are a pests that we need to give an immediate action so they would not get the chance to multiply.

"Let's talk about it later, Leandro." then without looking back at us, he stormed the entry point for us while both of his hands are inside his pocket. Tingnan lang natin kung makapag-usap pa kayo oras na matapos 'tong pagkikita natin.

Bago ko sinundan si Revil ay sinigurado ko na muna na nakapuwesto na ang lahat ng puwersa ko sa kani-kanilang mga area habang ang iba naman ay sinesenyasan ko na mag-abang na kay kuya Philip doon sa baba malapit sa buckhoist kung saan siya nakatali para mabilis siyang mailigtas kung sakali mang makakuha kami ng tsempo. Alam kong tuso rin itong si Revil, hindi ito basta-basta kikilos ng walang plano. Hindi lang ito simpleng pagkikita at 'yon ang totoo.

Habang nilalakad namin ang madilim, mahangin at tahimik na construction site na ito ay tila may hindi ako maintindihang pakiramdam sa loob ko, pakiramdam ko nilalagay ko ang sarili ko sa patibong ni Revil. Mayamaya lang ay napahinto na lang ako sa pagsunod sa kaniya nang tumunog ang cellphone na nasa bulsa ko tanda na mayroong tumatawag. Pinagmasdan ko na muna ang paligid bago ko 'yon tuluyang sinagot.

"Bakit, Mina?" bungad na tanong ko sa head maid namin sa bahay. Dahan-dahan namang humarap sa akin si Revil at doon ay pinakitaan niya lang ako ng blangkong ekspresyon.

"Sir Primo, hindi po si Lady Helena ang bangkay na ipinadala sa inyo rito sa bahay." nanlaki naman ang mata ko nang marinig ko 'yon sa kabilang linya.

"W-what? Are you sure, Mina?"

"Yes sir, meron pong tattoo si Lady Helena sa kaniyang batok at pulso pero sa bangkay po na ipinadala sa inyo wala po akong nakita." hindi naman na ako nakapagsalita pa dahil sa pagkabigla. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa dahil makakahinga na ako nang maluwag dahil buhay pa ang nanay ko o dapat ba na mas lalo akong kabahan dahil hindi ko alam kung anong klaseng laro ang hinahain ni Revil sa akin ngayon. Bakit nga ba hindi ko na nagawang kumpirmahin kanina kung si mom nga ba talaga 'yong bangkay na 'yon?