အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်

စာစဥ္ ၁၂ ( ၁ - ၁၈ )

စာစဥ္ ၁၂၊ အခန္း ၁။  အဆုံးသတ္ (1)

ဂူယူရွန္း ခ်င္းက်ီအိုက္၏လက္တို့ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ လမ္းေလၽွာက္ေနရင္းက ႐ုတ္တရက္ေျပာလိုက္သည့္စကားက ခ်င္းက်ီအိုက္ ေျခလွမ္းတို့ကို ရပ္တန႔္သြားေစပါသည္ ။

“ျပႆနာအိုးေလး ကိုယ္တို့ ကေလးယူရေအာင္”

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေနရာရပ္၀န္းေလးတစ္ခုမွာ ေျပာလိုက္သည့္ ဂူယူရွန္းအသံက ၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏွင့္ ႏူးညံ့မွုတို့ စီး၀င္ေနသည္ ။

ဂူယူရွန္းသည္လည္း သူမနည္းတူ ေျခလွမ္းတို့ကို ရပ္လိုက္ၿပီး ခ်င္းက်ီအိုက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္၏ ။

တိုး‌ေ၀ွ႕ေနတဲ့ ေလေျပတို့ေၾကာင့္ လြင့္ပ်ံေနသည့္ ခ်င္းက်ီအိုက္ဆံပင္တခ်ိဳ့က ဂူယူရွန္း ရင္ဘတ္ကို ရိုက္ခတ္ေနသည္ ...
သူတို့ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိေနသည့္ ကမၻာႀကီးက ရပ္တန႔္သြားသလိုပါပင္ ၊

ခ်င္းက်ီအိုက္
ဂူယူရွန္းမ်က္လုံးတို့ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း
မယုံနိုင္စြာပဲ ဂူယူရွန္းေျပာလိုက္သည့္ စကားကို ထပ္ေမးမိလိုက္သည္ ။

“တကယ္ႀကီးေျပာေနတာလား .. ကေလးယူဖို့ကိုေလ”

“အင္း”

ဂူယူရွန္းက ေတြ‌ေ၀ျခင္းအလ်င္းမရွိပဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပ၏ ။

တကယ္တမ္းက ဒီစကားကို ဂူယူရွန္းက အခုခ်က္ခ်င္း ေျပာခ်င္ခဲ့တာမဟုတ္ ၊ လုဘန္ခ်န္း ယူလာမဲ့ လက္စြပ္ေလးနဲ႔ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းၿပီးမွသာ ကေလးယူဖို့အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ခဲ့တာပင္ ။

သို့ေသာ္ ခ်င္းက်ီအိုက္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူထိုင္ေနၿပီး ကေလးရဲ့မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည့္အခါ ရင္ထဲမွာ ထပ္မထိန္းထားနိုင္ေတာ့သည့္ စကားက ႏွုတ္ဖ်ားက ထြက္က်လာခဲ့ျခင္း ။

ကေလးယူဖို့ စကားကို ေျပာထြက္ဖို့ ဂူယူရွန္းအမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားေနခဲ့ေပမဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခ်င္းက်ီအိုက္ကို အတူတြဲေတြ႕လိုက္ရစဥ္ စဥ္းစားထားခဲ့တဲ့ စကားလုံးေတြ ေပ်ာက္ရွသြားၿပီး စကားစ ခပ္ျပတ္ျပတ္ကသာ ထြက္လာခဲ့သည္ ။