စာစဉ် ၁၃၊ အခန်း ၁၇။ မြက်ခင်းပြင်ထဲက လက်စွပ်တစ်ကွင်း (7)
“ကျွန်မက နည်းနည်း အလုပ်များလို့လေ အချိန်မရှိလို့”
“ဟုတ်ပါတယ်လေ ဒါဆို ကျွန်မကို ချက်ရမဲ့နည်းတွေ ရေးပေးခဲ့လေ ကျွန်မ အဲ့အတိုင်း လိုက်ချက်ပေးပါ့မယ်... အချိန်ရရင်တော့ သခင်လေးအတွက် ချက်ပေးလိုက်နော် သခင်လေးဂူက သခင်မလေးလက်ရာဆို သိပ်ကြိုက်တာ”
အဒေါ်ကြီးစကားကြောင့် ချင်းကျီအိုက် ပြုံးပြလိုက်ပြီးနောက် ထမင်းစားခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်ပါတော့သည် ။
…
လေးရာသီ ဟိုတယ်မှာသာ ဂူယူရှန်း လတ်တလော နေဖြစ်ပြီး အိပ်ပျော်နေချိန် ဖုန်း၀င်လာတာကြောင့် နိုးလာခဲ့ရသည် ။
အကြာကြီး အိပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ပေမဲ့ ဘာကြောင့်ရယ်မသိ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုလောက်ကို ကျော်ဖြတ်လိုက်ရသလိုပင်
နိုးလာတဲ့အချိန် ဘယ်နေ့ရောက်နေမှန်းပင်မသိတော့ ။
ဖုန်းသံက မြည်နေဆဲမို့ ဂူယူရှန်းမျက်မှောင်ကြုံလိုက်ကာ ကိုင်လိုက်လေတော့ ဟိုတယ် ၀န်ထမ်းမဟုတ်ပဲ ရှောင်၀မ်ဖြစ်နေလေသည် ။
ရှောင်၀မ့်အသံက စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်နေသလို ...
“ဆရာဂူ ကျွန်တော်ပါ ရှောင်၀မ်”
ဂူယူရှန်း အိပ်ယာက နိုးလာရတာမို့ စိတ်သိပ်မကြည်လှတာကြောင့် စကားပြန်ပြောသည်က ခပ်ပြတ်ပြတ် ။
“ဘာကိစ်စလဲ”
“ရှန်ဟိုင်း ရုံးခွဲမှာ ပြဿနာပေါ်နေလို့ ဆရာ ... ခေါင်းဆောင်ပေးနိုင်မဲ့လူ တစ်ယောက်လောက် လိုနေလို့ ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကို လွှတ်လိုက်ရမလဲ ဆရာ...”
“လေယာဉ်လက်မှတ်ပြင်ထားလိုက် ငါသွားမယ်”
ရှန်ဟိုင်းမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲပင် မမေးပဲ
ဂူယူရှန်း စကားဖြတ်ပြောလိုက်တော့လေသည် ။
“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ”
“လေးရာသီဟိုတယ် ရှေ့မှာ ငါ မင်းကို နောက်နာရီနေရင် စောင့်နေမယ် အော် ..ပြီးတော့ မင်းလမ်းမှာ ငါ့အတွက် ဖုန်းတစ်လုံးလောက် ၀ယ်ခဲ့ပါဦး .. နောက်တစ်ခုက ငါ့ရုံးခန်းမှာ အ၀တ်အစားတွေ ရှိတယ် နှစ်စုံလောက်ပါ ယူလာ”
BẠN ĐANG ĐỌC
အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်
Lãng mạnတစ္ေန႔တြင္ သူမေလးသည္ သူႏွင့္မေတာ္တဆ အိပ္မိသြားခဲ့သည္။ ႏွစ္လခန႔္ၾကာေသာ္... သူမေလးထံတြင္ ကိုယ္၀န္ရွိမွန္း သိလာခဲ့ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား လက္ထပ္လိုက္ၾကသည္။ "အကို ဂူ ... ဒီဆိုင္က အစားေသာက္ေတြက စားလို႔ေကာင္းလိုက္တာ" ထို႔ေနာက္ ၊ ထိုဆိုင္၏စားဖိုမႉးမွာ သူတို...
