HAYALİM İÇİN HER ŞEY (2. nesil)

25

TÜM OLAYLARDAN 2 HAFTA SONRA NEHİR'DEN

"Pelin sus artık suuuus ya suuus!"
"Ama çok saçma değil mi?"

İçimden bizim çocuklara söverken elimi kafama vurmuştum. Yaklaşık 2 saattir gelmelerini bekliyorduk ve Pelin sıkıldığı için konuşuyordu, konuştuğu içinse benim kafam patlıyordu.

Sonunda bizim çocuklar bahçenin girişinde gözüktü.

" Sonunda gelebildiniz ya!"

Sinan elindeki poşetleri masaya koyup kendini yanıma atmıştı.

"Hiç sorma ya! Etçide iki saat kim mangalı yakacak falan onu tartıştılar. En sonunda kafalarına elimdeki mangalı indirecektim."

Göz devirirken sırıtmıştım.
"Eee kim yapacak mangalı?"

Bartu kemdini beğenmiş bir şekilde el kaldırmıştı.

"Tabii ki ben!"
"Arkadaşlar bu Panda yakacaksa aç kaldık haberiniz olsun!"

Herkes gülerken Bartu göz devirmişti.

"Ha ha ha bekle bi saniye de gülmekten altıma işiyim(!)"
"Ya tamam! Şaka yaptım!"

Bartu mangalı hazırlarkrn ben ve pelin salıncağa geçmiştik.

Sinan beni arda da Pelin'i sallıyordu. 2 hafta içerisinde Arda ve Pelin sevgili olmuştu. Sinan yenilgisini kabullenip Pelin'den vazgeçmişti. Babam Bartu'ya artık ön yargılı bakmıyordu. Her şey harikaydı. Tabi yanımdaki çifte kumrular dışında.

Önümüzde can cırlamaya başlamıştı.

"ETİ YAKTIN MAL! YENİRDİ O! ALLAH'IM ÇILDIRCAM!"

Biz gülerken Can sinirli bir şekilde Bartu'ya söyleniyordu.

#

Her şey hazırdı.

"Arda Pelin mutfaktan çatal falan getirsenize."

Arda ve Pelin içeri giderken biz de etleri tabaklara ayırıyorduk.

İçerden gelen kırılma sesiyle hepimiz oraya döndük. Pelin camdan çıkıp bağırmuştı.

"SIKINTI YOK! ÖLMEDİİK!"

Gülüp kendi kendime mırıldandım "Bu gidişle zaten çok da yaşamayacaksınııız!"

Hepimiz masaya oturduğumuzda Bartu'nun telefonuna mesaj gelmişti. Mesajın ne olduğunu bilmiyordum ama Bartu telaşlanmış gibiydi. Murat telaşını fark etmiş olacak ki sordu.

"Kanka bir sıkıntı mı var?"
"Abi Alya mesaj atmış."

Alya mı?

"Neden?"

Bartu arabasının anahtarını bulmaya çalışırken telefonu murat'a attı. Murat attığı mesajı okurken git gide kaşları çatılıyordu.

"Ben de geliyorum."
"Hayır. Ben tek gidiyorum."

Kimse bir şey diyememişti. Yanımda oturan Murat'ın koluna dokundum.

"Sorun ne?"
"Alya... Korkunç bir mesaj atmış."
"Onu anladık ne yazmış."
"İntihar edeceğini."

Dediği şeyle Can bile yemeğini bırakırken herkes şok olmuştu.
"P-peki dediğini yapar mı?"
"Yapar." dedi ellerini silen Arda "Dediğini yapar. Bu yüzden biz de gidiyoruz."

Pelin ile ben de ayağa kalkarken bizi durdurmuşlardı.
"Siz değil... Biz gidiyoruz."
Kaşlarım çatılırken konuşmuştum "Ne zamandan beri siz biz diye ayırıyorsunuz bizi?"