HAYALİM İÇİN HER ŞEY (2. nesil)

4

Tableti elime aldığımda gördüğüm şeyle şaşırmıştım. Tablette bir çizim programı açıktı ve Bartu beni çizmişti.

"Beni çizmesini sinir olabilirdim evet ama çok güzel çizmiş... Ayrıca ben bu kadar kısa mıyım ya?"

Resmi incelerken aklıma gelen fikirle tableti aldım ve salona indim. Ama annem orada yoktu. Herhangi bir hizmetli durdurup sordum.

"Annemin nerede olduğunu biliyor musun?"

"En son havuzun yanında üçüzlerle beraber oturuyordu Nehir Hanım."

"Tamam işine dönebilirsin."

Hemen havuzun yanına gittim.

"Anne? Rahatsız etmiyorum dimi?"

"Hayır gel otur ne oldu?"

Hiçbir şey demeden direkt tableti anneme uzattım. Annem tableti aldı ve incelemeye başladı.

"Sen mi çizdin?"

"Hayır. Bartu çizmiş."

Annem sessiz bir şekilde resmi daha dikkatli inceledi.

"Bartu hiç resim dersi almış mı?"

"Bilmem neredeyse hiç konuşmadık."

"Gayet güzel çiziyor... Derya Hanımla iletişime geçip bizim kursa aldırmak isterim Bartu'yu."

"Babası izin verir mi ki?"

"Neden vermesin? Şirket konusundaysan şirket dijital oyun şirketi yani illaki bir resim yeteneği gerektiriyor ve Bartu'nun ressam olmayı düşüneceğim sanmıyorum. İlerideki sorumluluğunun farkında ama hobi olarak yapmak suç değil sanırım?"

"Evet mantıklı."

Annem gülümseyip tableti tekrar bana verdi.

"Bir hizmetli üçüzlerin de burada olduğunu söyledi?"

"Uykuları geldi baban onları yatırmaya gitt..."

Annem cümlesini bitirmeden arkadan babamın sesi duyuldu.

"Uuu kız partisi en sevdiğim! Ben de gelebilir miyim?"

Annem kıkırdadı "Tabii ki!"

Babam bir sandalye çekip oturdu.

"Kızlar sizin dedikodu seanslarınızı o kadar merak ediyordum ki bu güne nasipmiş."

"Denizciğim çok konuşacaksan git uyu lütfen? Ayrıca dedikodu değil anne kız arası bilgi paylaşımı."

"He tamam tamam bilgi paylaşımı."

Annem gözlerini devirdip bana dönmüştü.

"Derya hanımın elbisesi pek güzel değil gibiydi sence?"

"Yani bence çok güzeldi ama o baloya uygun değildi."

×

"Yanlız o bu değilde Bartu çok yakışıklı olmuş Maşallah. Eskiden kısa kara kuru bir şeydi."

Konuşmanın başından beri ağzını açmayı sadece bizi dinleyen babam konuşmuştu.

"Benden daha yakışıklı olamaz."

"Deniz... Cidden ne zaman büyüyeceksin?"

"Sen ne zaman büyürsen?"

"Tamam bu mantıklı bir cevaptı. Şimdi sessiz ol ve bilgi aktarımımızı dinle ya da defol?"

Babam ağzına fermuar çekmiş gibi yapıp geri yaslanmıştı.

"Bence çok da yakışıklı değildi."