Έρωτά Μου(#4 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

8.Μαξιμος

Μπαίνω στο μαγαζί και κοιτάω γύρω μου.
Αρκετά εντυπωσιακό.

Ρώτησα και έμαθα ότι όλοι έρχονται εδώ.Το πιο γνωστό μαγαζί στην Σαντα Ροζα.

Τα τραπέζια είναι γεμάτα έτσι πάω στο μπαρ.

«Καλημέρα.Τι να φέρω;»με ρωτάει ο άντρας στο μπαρ.

Μου έκαναν εντυπώση τα καταπράσινα μάτια του.
«Έναν καφέ.Μέτριο»του λέω.
«Αμέσως»απαντάει και μου τον ετοιμάζει.

Όχι ότι έχω λεφτά για κάτι παραπάνω άλλωστε.

«Παίζεις κιθαρα;»με ρωτάει μετά όταν βλέπει την κιθαρα στην πλάτη μου.

Την βγάζω με προσοχή και την αφηνω κάτω.
«Ναι.»
«Εντυπωσιακό.Καινούργιος  εδώ;»ρωτάει μετά.

Φαίνεται καλός.

«Ναι.Και ψάχνω δουλειά.Να μην ρωτήσω αν υπάρχει κάτι εδώ για μένα  έτσι ;»λέω.

Μόνο μαθήματα σε ένα παιδί δεν βγαίνει.

«Αυτήν την στιγμή όχι.Λυπάμαι.Είναι Σεπτέμβρης και η δουλειά πέφτει.»

Ήμουν σίγουρος.

«Αλλά δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει αλλά ψάχνουμε λαντζιερη.Όχι πολλές ώρες και όχι κάθε μέρα φυσικά...»λεει.

Να πλένω πιάτα;
Μαρεσει που το σκέφτομαι και ολας.
Λες και έχω πολλές επιλογές.

Καλά να πάθω που δεν έχω τελειώσει μια σχολή.Που δεν έχω μια τέχνη.

«Ενδιαφέρομαι!»λεω αμέσως.
«Ναι;Είσαι σίγουρος;»λεει.
«Ναι ναι.Πολύ σίγουρος.Χρειάζομαι λεφτά.»

Μου δίνει ένα χαρτί.
«Γράψε τον αριθμό σου και θα σε πάρω»λεει και αμέσως γράφω τον αριθμό μου.

«Είμαι ο Στέφανος»λεει και μου δίνει το χέρι.Του δίνω και το δικό μου.
«Μαξιμος»λέω.
«Χάρηκα Μαξιμε»λεει και πάω να βγάλω λεφτά να πληρώσω.

«Κερασμένο.»λεει και μου κλείνει το μάτι πριν μπει μέσα στην κουζίνα.

Πίνω τον καφέ.Δεν με κερνάνε συχνά αρα ναι.Θα το εκμεταλευτω.

                                    ***

Μετά από καμία ώρα βγαίνω από το μαγαζί.Η κοιλιά μου κάνει θόρυβο και πεινάω πολύ.Δεν θα μου φτάσουν τα λεφτά όμως για να φάω.

Βλέπω πολυκοσμία και χαμός.Κόσμος πηγαίνει στην παραλία,έρχονται,πάνε να φάνε.
Μια λύση έχω δηλαδή αν θέλω να φάω.

Σταματάω στην μέση του πεζοδρομίου και κάθομαι κάτω.Έβγαζα την κιθαρα από μέσα σιγά σιγά.