Έρωτά Μου(#4 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

4.Μαξιμος.

Αυτή είναι.
Είμαι 100% σίγουρος ότι είναι αυτή.
Το πρόσωπο της δεν μπορώ να το ξεχάσω.
Τον τόνο της φωνής της.
Το έντονο βλέμμα της.

Αυτή είναι.

Αλλά γιατί κάνει λες και δεν με ξέρει;
«Μην της δίνεις και πολύ σημασία.Την πιάνουν τα τρέλα της καμία φορά.»λεει η ξάδερφη μου.

Μήπως δεν ήθελε επειδή είναι κολλητή της η ξαδέρφη μου;
Αλλά μετά δεν φαίνεται για άτομο που την νοιάζουν αυτά.

Αλλά ότι είναι αυτή είναι αυτή.
Στάνταρ.

Είμαι όσο σίγουρος για αυτό όσο για το πόσες χορδές έχει η κιθαρα μου!
Τόσο σίγουρος!

«Θες να κανείς ένας μπάνιο;Να ξεκουραστείς;Εγώ πρέπει να φύγω αλλά δεν θα αργήσω.Θα φέρω και τον Πανό να τον γνωρίσεις μετά.»

Το αγόρι της.Σωστά.
«Εντάξει.Ευχαριστώ και παλι Μαρίνα για όλα.Θα στο ανταποδώσω.»της λέω.
«Μην λες χαζομάρες.Τα λέμε μετά»λεει και φεύγει από το σπίτι και με αφήνει μόνο.

Και τώρα;
Τώρα τι κάνουμε;

***

Βγήκα από το μπάνιο με αλλά ρούχα όταν άκουσα φασαρία από μέσα την κουζίνα.

Εκείνη είναι αφού η Μαρίνα λείπει.

Έπρεπε να πάω.

Όταν μπαίνω την βλέπω στο τραπέζι της κουζίνας να τρώει.Μουσακάς είναι αυτό;Ποσό καιρό έχω να φάω μουσακά;
Χρόνια.

Και η μαμά μου το έκανε πολύ ωραία...
Τελοσπαντων...

Πλησιάζω.
«Καλή όρεξη»λέω.

Ποπό.Τα σάλια μου τρέχουν.

«Ευχαριστώ»λεει χωρίς να με κοιτάξει.

Σίγουρα είναι αυτή.
Ακόμα και πολλά σκουλαρίκια στα αυτιά της έχει.

Τα μαλλιά της διαφέρουν αλλά εντάξει.Πέρασαν 3 χρόνια.Λογικό.

«Αν θες να φας βάζεις μόνος σου.Δεν έχουμε υπηρέτριες εδώ.»λεει.

Δεν χρειάζεται να μου το πει.
Το ξέρω.

«Πριν...στην ξάδερφη μου...γιατί είπες ότι δεν με ξέρεις;»ρωτάω.
Δεν μπορώ να το αφήσω.
«Γιατί όντως δεν σε ξέρω»λεει.

Ναι.Για αυτό έτρεξε μέσα.

«Νομίζω με ξέρεις»
«Ιδέα σου είναι.Μπορεί να με μπερδεύεις με καμία αλλη...»λεει και κράταγε το πιρούνι στο αέρα τώρα καθώς με κοίταζε.