Έρωτά Μου(#4 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

6.Μαξιμος

Γρατζουνουσα την κιθαρα μου καθώς ήμουν ξαπλωμένος.

Όταν άκουσα κλειδιά σηκώθηκα αμέσως και την έβαλα στην άκρη.

«Εδώ είσαι εσυ;»λεει η Μαρίνα και έρχεται με την φίλη της στο σαλόνι που ήμουν.

Φτιάχνω την μπλούζα που φόραγα.
«Εδώ.Πριν λίγο ήρθα.»λέω και η μια κάθεται δίπλα μου και η άλλη απέναντι.
Κοιτάω αυτήν απέναντι.

Φόραγε έντονο ροζ κραγιόν που πήγαινε με τα ροζ σκουλαρίκια που φόραγε.Τα μαλλιά της διαφορετικά.Μαρεσει που στην αρχή είναι πιο μαύρα και όσο κατεβαίνει ανοίγει το χρωμα.

Γενικά από το ντύσιμο της μπορείς να καταλάβεις και τον χαρακτήρα της.
Εκρηκτικός.

«Τι έκανες;Βρήκες τίποτα;»ρωτάει η ξαδέρφη μου.
«Όχι ακόμα»λέω την πικρή αλήθεια μου.

Τελικά ήταν πιο δύσκολο από όσο νόμιζα.
Να βρω κάτι με την μουσική μου.

«Ξέρουμε κόσμος ξέρεις.Αν θες βοήθεια απλά πες το»λεει.
«Θέλω να βρω κάτι που να έχει σχέση με την κιθαρα μου.Αν δεν τα καταφέρω θα σου πω»της λέω.

Θα προτιμούσα να βρω μόνος μου κάτι.

«Σίγουρα δεν θα τα καταφέρεις»λεει εκείνη απέναντι.

Μέσα στην αισιοδοξία...

«Αλεξάνδρα!»λεει η Μαρίνα.
«Αν δεν τα καταφέρω θα φύγω.»λέω.
«Άντε να δούμε»λεει πάλι η Αλεξάνδρα.

Μου λεει να φύγω αλλά ούτε καν με τρόπο.Απλά το λεει έτσι ξερά.

«Θα κάτσει όσο θέλει.Τα είπαμε αυτά,δεν τα είπαμε;»της λεει η ξάδερφη μου.
Δηλαδή μιλήσανε για μένα;
Τόσο πρόβλημα της δημιουργώ;

«Πάω για ύπνο γιατί αύριο δουλεύω.Καλό βράδυ»λεει και πάει μέσα ενώ μου ρίχνει ένα χαμόγελο.

Μένουμε μόνοι και δεν μπορούσα να μην ρωτήσω.
«Έχεις πρόβλημα που είμαι εδώ;»λέω.

Μετα ξεφυσάει.
«Ναι»λεει.

Δεν είναι ότι τα λεει αυτά αλλά ότι δεν τα λεει καθόλου με τρόπο.
«Επειδή κοιμήθηκαμε παλια μαζί;»ρωτάω μετά.

Γελάει.
«Είσαι χαζός;Σου λέω ποτέ δεν κοιμηθήκαμε μαζί.Γιατί επιμένεις;»ρωτάει.
«Ξέρω με ποιες κοιμάμαι»λέω.

Και εγώ δεν το συνηθίσω να κοιμάμαι με οποία βγει μπροστά μου.

«Με μπερδεύεις με κάποια άλλη»λεει μετά.
«Δεν μπερδεύεσαι εσυ με καμία.»λέω μετά.