Έρωτά Μου(#4 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

55.Αλεξανδρα

«Μπορώ να σου εξηγήσω...»
«Μαρίνα τελείωσε οκ;Δεν θέλω να το συζητήσω»λέω και παίρνω το κινητό να στείλω καλημέρα στον Βασίλη.

«Τι;Δεν θα με βρίσεις;»λεει.
«Όχι.Δεν θα σε βρίσω.Πες του απλά να εξαφανιστεί και τελείωσε το ζήτημα»λέω.

Ξέρω ότι η Μαρίνα του είπε όλα αυτά αλλά δεν θα κάτσω να μαλώσω μαζί της.
Δεν έχει νόημα.

«ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΝΟΩ ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΣΥ!»φωναζει τώρα και αφού στέλνω το μήνυμα γυρνάω να την κοιτάξω.

«Θες να σε βρίσω δηλαδη;»
«Ναι!Αυτο θα έκανε η κολλητή μου...!»λεει.
«Πήγαινε.Θα αργήσεις στην δουλειά»λέω και συνεχίζω να τρώω το πρωινό μου για να της δείξω ότι είναι όλα καλά.Φυσιολογικά.

«Δεν τελειώσαμε την συζήτηση...»λεει και παίρνει την τσαντα της και φεύγει για το μαγαζί.

Εγώ αφηνω κάτω την φρυγανιά αφού δεν κατεβαίνει και τίποτα κάτω.

Δεν ξέρω αν μπορώ να το διαχειριστώ αυτό.
Και δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω ότι όλα είναι καλά για μια ακόμη φορά σε όλους.

Νιώθω ότι όλοι με κοιτάνε,όλοι περιμένουν τι θα πω,τι θα κάνω.Την επόμενη κίνηση.

Χτυπάει η πόρτα.
Τι ξέχασε πάλι;

Σηκώνομαι και σέρνω τις παντόφλες μέχρι εκεί.Ανοίγω και....
Όχι πάλι...

Ήταν πάλι εδώ.Μπροστά μου.Με τα ίδια ρούχα με χθες.Κοιτώντας με ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

«Να μιλήσουμε λίγο;»λεει σιγά.

Προσπαθώ να κοιτάξω άλλου και με  δυσκολία το καταφέρνω.

«Μαξιμε άφησε με ήσυχη.Σε παρακαλώ...»λέω και κλείνω την πόρτα στα μούτρα του για μια ακόμη φορά.

Γιατί μου το κάνει αυτό;
Τι θέλει από μένα πια;

«ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ.ΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ!»λεει.

Θεέ μου πια.

Πάω στο παράθυρο και κοιταω έξω.Τον βλέπω κάτω,έξω από το σπίτι.
Με κοροϊδεύει τώρα;

                                          ***

«ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΕΔΩ ΡΕ;»ακουω και κλείνω το λαπτοπ.

Ο μπαμπάς είναι αυτός;

Όχι όχι...
Μην μου πεις ότι ήρθε εδώ...
Μην μου πεις ότι είδε τον Μάξιμο και ότι αυτός ακόμα δεν έφυγε...