Έρωτά Μου(#4 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

54.Μαξιμος

Αρχίζω να περπατάω αλλά δεν ξέρω που πάω ακριβώς.

Όταν έμαθα ότι παντρεύεται και ειδικά ότι παντρεύεται κάποιον που δεν αγαπάει τρελάθηκα.

Χαιρέτησα την μαμά και μπήκα στο πρώτο λεωφορείο για την Σαντα Ροζα.
Και να μαι τώρα.
Απίστευτο.

Είμαι στην Σαντα Ροζα ενώ είπα δεν θα ξανά έρθω ποτέ.

Τυφλώθηκα και το μόνο που σκεφτόμουν είναι αυτό που μου είπε η Μαρίνα.

Και όταν την είδα...
Θεέ μου όταν την είδα...

Σαν να μην έχει περάσει τόσος καιρός.Σαν να μην έχουν γίνει όλα αυτά.Σαν να μην παντρεύεται.

Παντρεύεται.
Δεν το περίμενα να το ακούσω αυτό.
Η Αλεξάνδρα μου παντρεύεται κάποιον άλλον.
Όχι όχι.Δεν στέκει καλά στην πρόταση.
Και τι μου είπε η Μαρίνα;Αν δεν τον αγαπάει γιατί παντρεύεται;

Πρέπει να της μιλήσω.
Πρέπει να δω τι συμβαίνει.

Και αν το κάνει από αντίδραση;
Τότε θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της.

Πρέπει πρώτα να μιλήσω στην Μαρίνα.
Αν το σήκωνε.

Οι κοιλιά μου κάνει θορύβους και δεν ξέρω,χωρίς να το καταλάβω φτάνω στο μαγαζί του Στέφανου.
Αυτό και αν δεν έχει αλλάξει καθόλου.

Να έτρωγα κάτι μέχρι να βρω την Μαρίνα.
Αλλά αν είναι εδώ ο Στέφανος;Έφυγα απότομα.Μπορεί και να θύμωσε με εμένα.

Ίσως πρέπει να ζητήσω συγνώμη.
Άλλωστε αυτός μου βρήκε την δουλειά.
Και εγώ την παράτησα.

Μπαίνω στο μαγαζί και κοιτάω γύρω να δω αν βλέπω κανενα γνώριμο πρόσωπο.
Κανενα.
Έτσι πάω στο μπαρ.

Κάθομαι σε μια θέση και απλά περιμένω να έρθει κάποιος.Βλέπω ένα νεαρό.Πιο μικρό από εμένα.
«Καλησπέρα.Τι να σας φέρω;»ρωτάει.

Πήγα να πω αλλά κάποιος με προλαβαίνει.
«Τίποτα.Ο κύριος έτσι όπως μπήκε φεύγει!»ακουω την γνωστη φωνή του Στέφανου.

Με κοίταζε από μακριά με αυτά τα πράσινα και επιβλητικά μάτια του.
Δεν χάρηκε που με είδε.Φαίνεται αυτό.

Σηκώνομαι και τον πλησιάσω.
«Στέφανε.Γεια.»λέω και σε αντίθεση με αυτόν εγώ χάρηκα που τον βλεπω.
«Η πόρτα είναι εκεί.»λεει και δείχνει την πόρτα.
«Κοιτά.Ξέρω ότι...»πήγα να απολογηθώ.

«Τα παιδιά των φίλων μου είναι και δικά μου παιδιά.Πληγωσες την Αλεξάνδρα αρα δεν έχεις θέση εδώ.»λεει σκληρά και μετά πάει σε αλλο τραπέζι.