Έρωτά Μου(#4 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

53.Αλεξανδρα

Δεν το καταλαβαίνω αυτό.
Αλήθεια δεν το καταλαβαίνω αυτό.

«Δεν πιστεύω ότι ΕΣΥ το κανείς αυτό...»λεει.
«Δεν τρελενομαι αλλά τι να κάνω»
«Αλεξάνδρα...»ξεκινάει.

Πρέπει να κάνω πρόβες νυφικού.
Έτσι τις κάνω.
Δεν τρελαίνομαι αλλά αφού πρέπει.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πρέπει να έρθω δέκα φορές πριν τον γάμο.

«Ξέρεις...»λεει η κολλητή μου και την βλέπω να κοιτάει έξω από το παράθυρο του μαγαζιού.
Δυσταζει.Γιατί δυσταζει;

«Με πήρε ο Μαξιμος χθες...»

Και έτσι άκουσα αυτό που δεν περίμενα ποτέ να ακούσω.Γιατί;Γιατί έτσι όπως δεν αναφέρει κανείς αυτόν τα τελευταία δυο χρόνια δεν περιμένεις να εμφανιστεί ξαφνικά σε καμία συζήτηση.

Και αμέσως το νυφικό μου έγινε πιο στενο.Υπερβολικά πολύ στενο.Τόσο στενο που με έπνιγε.

«Πάω να το βγάλω και έρχομαι»της λέω και μπαίνω γρήγορα στο δοκιμαστήριο.

Το τραβάω από πίσω για να το ανοίξω.Και συνήθως μόνη μου δεν μπορώ να το κάνω αυτό αλλά σήμερα το έκανα.

Χτυπάει το τηλέφωνο και αμέσως το παίρνω στα χέρια μου.
«Βασίλη...»λέω αμέσως.
«Μωρό μου.»λεει και αμέσως μπορώ να αναπνεύσω πάλι.

Όλα καλά Αλεξάνδρα.
Όλα καλα.

«Κρατιέμαι να μην έρθω να σε δω με το νυφικό έστω για λίγο...»λεει.
«Έλα.»
«Ξέρεις ότι είναι γρουσουζιά.Η μαμά μου θα με σκοτώσει!»λεει.
Γελάω.
«Εγώ δεν τα πιστεύω αυτά.Το ξέρεις αυτό.»
«Ναι αλλά όλοι γύρω μας το κάνουν έτσι ας περιμένουμε λίγο ακόμη.Τόσο καιρό περίμενα άλλωστε»λεει.

Ο Βασίλης είναι...είναι υπέροχος.

Από τότε στην παραλία εμφανιζόταν πάντα μπροστά μου,έκανε τις άσχημες μέρες μου όμορφες,επέμενε για ένα καφέ ακόμα και αν του είχα πει πως δεν θέλω ένα εκατομμύριο φορές.

Είναι εδώ για μένα.
Εδώ και δυο χρόνια είναι εδώ για μένα κάθε μέρα.

«Σχόλασα.Αν τελειώνεις θες να φάμε κάτι έξω;Πεινάω σαν λύκος...!»
«Τελείωσα.Έρχομαι.»
«Σε περιμένω έξω από το σπίτι σου;»
«Δεν αργω»λέω και το κλείνουμε

Βγάζω το νυφικό γρήγορα και βγαίνω έξω.

«Τα λέμε στην επόμενη πρόβα νυφικου»λεει η κοπέλα που δουλεύει εκεί.
«Ευχαριστούμε»λεει η Μαρίνα και βγαίνουμε από το μαγαζί.