Έρωτά Μου(#4 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

77.Αλεξανδρα

Πεινάω.
Πεινάω τόσο.
Πεινάω τόσο μα τόσο πολύ.

Και είναι άδικο αυτό.Να τρώει μπροστά μου ενώ ξέρει ότι εγώ δεν μπορώ να φάω.

«Μαμά τέλειες οι μπριζόλες σου...»λεει ο Μαξιμος στην μαμά του.
«Ευχαριστώ Θεογνωσιε»λεει εκείνη.
«Στον λαιμο να σου κάτσει!»του λέω και σηκώνομαι και κλείνομαι στο δωματιο μου.

Δεν θέλω κανέναν τους να δω!
Όλο τρώνε!
Λες και τώρα ξαφνικά τους άνοιξε η όρεξη!
Σε όλους γύρω μου!

Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα.
«Αγάπη μου;Τι έγινε;»ρωτάει.

Του γυρνάω την πλάτη επειδή δεν θέλω να τον δω τώρα.
«Ζωή μου....»λεει και ξαπλώνει πίσω μου και με αγκαλιάζει.Βάζει τα χέρια του γύρω μου και τα κλείνει στην κοιλιά μου.

«Τι είναι πάλι;»ρωτάει.

Δεν θέλω να του μιλήσω αλλά άντε.Θα του μιλήσω.
«Μου σπας τα νευρα Μαξιμε.Σταματα να τρως μπροστά μου!»
Ακούγεται το γέλιο του από πίσω μου.

«Μην γελάς!Θα σε χτυπήσω!»του λέω.
«Εντάξει εντάξει συγνώμη.»λεει.

Τι να το κάνω το συγνώμη;

«Ανακατεύεσαι;»
«Όλη μέρα!Και πεινάω όλη μέρα!»λεω τα παραπονα μου.

Η Χαρά όταν ήταν έγκυος ήταν μια χαρά.
Όλα σε εμένα πια.

Δηλαδή αυτό το πράγμα δεν βγάζει καν νόημα.Να πεινάω και να θέλω να φάω τα πάντα αλλά να μην θέλω να φάω τίποτα.
Να αηδιαζομαι το κρέας,το τυρι ακόμα και τον χυμό.

«Τι λες να πάω να αγοράσω αυτά τα κρακερακια που έτρωγες προχθες;»με ρωτάει.
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα κρακερακια δεν τα ξέρασα...

Γυρνάω από την άλλη τώρα να τον δω.
«Ναι...καλή ιδέα...»γκρινιάζω λίγο.
«Εντάξει...»λεει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

Δεν φταίει και αυτός που ανακατεύομαι έτσι.
Αλλά αν δεν ξεσπάσεις στον άντρα σου τότε σε ποιον;

«Θα περάσει...»λεει.
Το ελπίζω.Εγώ ξέρω οι έγκυες τρώνε ότι θέλουν.
Μόνο αυτό δεν γίνεται.

«Πως είναι το φασολάκι μου;»λεει και βάζει το χέρι στην κοιλιά μου.
«Φασολάκι.Ξέρω γώ.»λέω και γελάμε.

Είναι αρχη ακόμα και δεν ξέρουμε τι είναι έτσι το λέμε φασολάκι.Ουδέτερο γενος.

«Τι πιστεύεις να είναι;»ρωτάει μετά με ένα χαμόγελο.
«Δεν έχω ιδέα»λέω γιατί όντως δεν έχω.

Αυτό το «η μάνα ξέρει,το αισθάνεται» εγώ δεν το έχω νιώσει.

«Ότι και αν είναι θα το αγαπάμε το ίδιο.Καλά να είναι»λεει.