Έρωτά Μου(#4 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

56.Μαξιμος.

Κάθομαι και βαριέμαι.

Έχει περάσει μισή ώρα ήδη και αυτός είναι ακόμα εδώ.

Έχει κλείσει και την πόρτα και δεν ξέρω τι συμβαίνει.

Σηκώνομαι και αρχίζω να περπατάω στο δωματιο.Βλέπω την ζακέτα της κρεμασμένη έξω από το ντουλάπι.Την παίρνω και την βάζω στο πρόσωπο μου.Μυρίζει «Αλεξάνδρα».
Μου έλειψε η μυρωδιά της.

Την αφηνω πάλι στην θέση της.
Όχι Μαξιμε.Όχι.Θα δεις αν είναι όλα καλά και μετά θα φύγεις.Τα είπαμε αυτά.

Δεν το περίμενα πάντως αυτό.
Να με υπερασπιστεί στον μπαμπά της.Περίμενα μαζί να με χτυπήσουν.Πιο πολύ νόημα θα έβγαζε αυτό βασικά.

Αλλά όχι.Και με φρόντισε μετά.

Αυτό είναι αυτό που εννοεί η Μαρίνα ότι έχει αλλάξει;Ότι δεν είναι η ίδια;

Εγώ το προκάλεσα αυτό.
Και αυτό βασικά.
Μαζί με όλα τα αλλά.

Πρέπει να φύγω γρήγορα από εδώ.Πριν καταλάβουν κάτι.

Βλέπω μια φωτογραφία της με αυτόν τον Βασίλη και την πιάνω στα χέρια μου.
Γέλαγαν και οι δυο.

Μήπως όντως τον αγαπάει;Μήπως η Μαρίνα υπερβάλλει;Μήπως και αυτός την αγαπάει;

Δεν ξέρω.
Και δεν ξέρω αν θα καταφέρω και κάτι αφού με μισεί.

Αρχίζω να νιώθω μια σύγχυση και αυτό δεν είναι καλό.

Αφηνω την φωτογραφία κάτω και κάθομαι στο κρεβάτι πάλι.
Ας μην τα κοιτάω αυτά.
Δεν με βοηθανε.

Περνανε και αλλά λεπτά.

Μήπως έφυγε;Μήπως φύγανε μαζί;

Σηκώνομαι και πλησιάσω και ανοίγω λίγο την πόρτα.Ίσα ίσα για να ακούσω τι γίνεται.Αν είναι ακόμα εδώ.

«Έλα πάμε...»ακούγεται η φωνή της Αλεξάνδρας.
«Συνήθως εγώ σε παρακαλάω να βγούμε από το σπίτι όχι το αντίθετο.Τι συμβαίνει;»λεει ο αλλος.

Την παρακαλάει να βγει από το σπίτι;
Άφου αυτή δεν μαζευόταν;

«Θέλω να πάμε μια Βόλτα εσυ και εγώ»λεει εκείνη.
«Θέλει το μωράκι μου;Τότε ότι θέλει το μωράκι μου.»λεει αυτός.

Δεν το πιστεύω ότι κρύβομαι στο δωματιο της και αυτή είναι μέσα με τον άντρα που θα παντρευτεί.
ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ!

Δεν πρέπει να ζηλεύω.Δεν έχω κανένα δικαίωμα να ζηλεύω.Έφυγα.Την άφησα.Και ήθελα να συνεχίσει την ζωή της.