Chapter 15

347 39 18
                                    

Lumabas na ako ng Restroom sa halip na pumunta sa pwesto nila Art ay dumiretso ako palabas ng restaurant, narinig kong tinawag nila ako pero hindi ko sila pinansin tumuloy tuloy lang ako sa paglalakad.

Binilisan ko ang paglalakad ko hanggang sa makarating ako sa elevator pero hindi pa rin ito bumubukas, kaya ginamit ko na lang ang hagdan.

"Lorraine!" Mas binilisan ko ang paglalakad para hindi nila ako maabutan.

Nang makalayo layo ay napasapo ako sa noo hinihingal na tumigil ako sa paglakad-takbo ko. Ngayon ko lang narealize na nasa 4th Floor ako ng Mall.

I am stuck between going backward or just continue going down, I chose the latter.

Nang makarating ako sa parking lot ay nanlumo ako, I brought my car kaso nasa Hebrews grills yun. Hindi rin naman ako marunong sumakay ng taxi at isa pa wala sa akin yung bag ko nasa upuan yun ng restaurant.

'Si Lorraine Skarlet ba yun?' napalingon ako sa taong nagsalita no'n at nakita kong maraming siyang kasama na lumingon kung nasaan ako ngayon. Oh ow para akong hinahabol ng zombie sa dami nila at kailangan kong matakasan dahil kung hindi ay mapapahamak ako.

Di ko alam kung saan ako pupunta pero bahala na kaya tumakbo na lang ako, napatigil ako sa pagtakbo nang makarinig ako nang busina ng kotse.

Nakita ko ang Isang BMW na Red hindi ko makita kung sino ang nasa loob dahil tinted ang sasakyan. Bahala na kung sino ito. Ang mahalaga ay makatakas ako ngayon. I left no choice So I rode on the car.

Akala ko si Arthur yung nagmamaneho pero mali ako si Sungit ang nag-dadrive hinanap ng mata ko sila Arthur at Veronica, pero hindi ko mahagilap. Paano siya nagkakasakyan? Eh kasabay namin siya kanina ah.

Di ko alam kung ano ang sasabihin ko at magiging reaction ko. Nanahimik na lang ako, here I am again pretending that everything is fine even I am not.

"A-ahh?" Narinig ko si sungit na parang hindi alam ang sasabihin, Tiningnan ko si Sungit pero hindi ako nagsalita.

"A-are you okay?" Nang sa wakas ay nasabi niya rin ang dapat na sabihin. Okay lang nga ba ako? Yan din ang tanong ko sa sarili ko.

"Yes? I guess?" Patanong na saad ko hindi rin kasi ako sigurado wala siyang emotions na pinapakita pero nakakunot ang noo niya as always.

"Don't give me that sh***,I know you are not!" Pasigaw na sabi ni Sungit, teka lang galit ba siya? Concern na ba siya ngayon sa akin? Wait naiiyak ako ayaw kong sinisigawan ako.

Ayaw kong makita niya akong umiiyak kaya humarap ako sa bintana, pasimpleng pinunasan ko ng kamay ang luha na lumalabas.

Inabot niya sa akin ang isang box ng tissue kaya napatingin ako kay Sungit nakita kong nag-aalala siya? Not sure again! Tiningnan ko yung tissue tapos sa kanya wala na ang concerned look niya nakapokerface ang bilis magbago ng mood?

Kinuha ko ang phone sa bulsa ng short ko buti dala ko ito. Bat hindi ko naisipan gamitin ang phone ko kanina? Masiyado kang lutang selp!

"May wifi access ba itong  sasakyan mo?" Pag-iiba ko sa usapan nakatingin siya sa akin pero gindi niya ako sinagot nakatingin lang siya saakin. I wave my left hand natauhan siya.

"H-ha?"

"Sabi ko kung may wifi ba itong sasakyan?"

"Gwapo sana Bingi lang," Pahabol ko pa pero mahina lang.

"Y-yes, there is give me your phone" Inabot ko sa kanya ang phone ko at kinalikot niya iyon.

Chasing A Masungit ManTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon