Chasing A Masungit Man

Chapter 32

"Baka kapangalan lang gurl, OA mo tsaka imposimbleng siya yun igop kaya niya. Tsaka gurl dami namang magkapangalan sa mundo." Singit ni Cab yung kadiskusyunan niya kanina. Nagkibit balikat naman ito.

"Baka nga, matawagan nga tagal na noong huling nakausap ko yun." Kinuha nito ang cellphone niya sa body bag nito pagkakuha ay pinindot siya. I don't know why I feel nervous at this moment. Nakarinig kami ng ring ng cellphone hinanap namin kung kaninong phone yung nagring, halos lahat kami nakatingin sa bulsa ng pantalon ni Ejay. Lahat ng atensyon ay nasa kanya.

Nakita ko ang pagkataranta niya napalunok din siya. I smell something fishy. Dahan dahan niyang kinuha ang phone sa bulsa ng pantalon niya. Kitang-kita ang pawis sa noo niya.

"My mom is calling me. Excuse me for a while. please accept my apologies for that." Everyone heaved a relief sigh except for me. I know he's hiding something. Sinundan ko siya ng tingin tumungo siya sa pinakadulo ng bangka. Kaagad naman akong tumayo para sundan siya.

"Raine, where are you going? Stay put; it's dangerous out there." Narinig ko pang tawag saakin ni
Lee pero di ko siya pinansin nakatuon lang ang pansin ko kay Ejay.I waited for him to finish the call, and God knows who that person is.

Nang matapos ang call ay kaagad siyang lumapit saakin akmang hahalikan niyan ako sa pisngi pero umiwas ako.

"Give me your phone," Bungad ko sa kanya mababakas ang pagtataka sa mga mata niya.

"por qué?" He asked why in the Spanish language.

"Give me your phone." Paguulit ko pa sa sinabi ko na hindi pinansin ang tanong niya. Dahan dahan naman niyang ibinigay ang cellphone na hawak niya. Lalo akong napasimangot.

"I said give me your phone." Malamig na saad ko bakas ang galit sa tono ng pananalita ko.

"That's my phone."

"You think I'm buying your excuse? Well, not me." Kinuha niya yung phone sa kamay ko. Kilalang kilala ko na siya at kahit apat na apat na taon kaming hindi nagkita alam na alam ko ang mga galawan niya, Hindi siya kumibo.

"I said, give me your freaking phone, hurry up!" I shouted at him, slowly losing my patience. Halatang nagulat siya kaya dali dali siyang kumilos para kunin ang hinihingi ko, May kinuha siya sa bulsa ng jacket na suot niya. Hindi nga ako nagkamali sa hinala ko. Nahalata ko ito dahil iba ang gamit niyang phone noong interview sa radio station. Knowing him, he has a lot of tactics you would never know.

"Tss, ibibigay mo din pala pinatagal mo pa." Ramdam ko ang titig niya saakin. Binukasan ko pa ang phone niya pero kailangan pa ng passcode. Kaya tumingin ako sa kanya at pinakita ang screen ng phone. Nakayuko siya kaya inangat niya ang tingin at tinitigan ako.

"What is the passcode?" May hinala ako kung ano yung code pero di ko sigurado baka naga-assume lang ako na yun pa rin ang ilagay niya. Tsaka ang tagal na noong nangyari yun. Baka mga naging girlfriend niya, ay mali girlfriendsss plural. Kung ano pa man yan wala naman akong pake. Wala rin naman akong naging balita sa kanya, simula nang mangyari yun at ngayon na lang kami nagkita small world talaga.

"I know what the code is." Walang buhay na sabi nito sabay iwas ng tingin. I don't need to ask him again because I already opened his phone. I saw three missed calls. How can I forget that date? It was one of the most vicious days of my life. I shook my head. I shouldn't have perused those memories. It's done and there's no need to remember it.

I felt my heart ache when I remembered that day. I sighed. I looked at Penille's side and saw her still fiddling with her phone. I regained my sight on the phone and typed a reply saying "currently in the meeting, sorry" but before I sent the click button, I went near to her so that I could hear whatever she said. I heard her friend If I'm not mistaken, it's Jarellyn, or at the very least, the girl who is always by her side.