காதல் கண்கட்டுதே (Completed)

28

அலறல் சத்தம் நடைபாதயையும் தாண்டி நர்ஸ் ஸ்டேஷனுக்குக் கேட்டது. இரவை நெருங்கும் நேரம் ஆதலால் மக்கள் நடமாட்டம் அடங்கியிருந்தது. அதற்கு சற்று முன்னர் ஆதிராவிற்குத் குறுந்தகவல் ஒன்றை அனுப்பிவிட்டு, பதிலை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தான் ஆதித்யா. என்ன செய்து கொண்டிருப்பாள் என்ற சிந்தித்துக்கொண்டே கைபேசியின் திரையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன் ஓசை வந்த திக்கைத் திரும்பிப் பார்த்தான். சத்தம் எந்த அறையில் இருந்து கேட்டது என்பதை யூகித்து அறிந்து விரைவாக அவ்வறையை நோக்கி ஓடினான். அருகே செல்ல உள்ளே இருந்து சந்தியா வெளியே ஓடிவந்தாள்.

அவளுடைய பால் வண்ண முகம் சிவந்து கிடந்தது. கண்கள் வீங்க ஆரம்பித்திருந்தன. கழுத்தின் ஓரம் ஒரு கையை வைத்துப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தவளின் விறல் இடுக்குகளில் இரத்தக் கரை படிந்திருந்தது தெரிந்தது. கைகளிலும் புதிய காயங்களில் இருந்து இரத்தம் பொங்கிக் கொண்டிருந்தது.

"அவ என்ன கொல்ல பாத்தா... அவ என்ன கொல்ல பாத்தா... அதனாலதான் அவள..."

"சட் த ஃபக் அப்!" ஆதித்யாவின் சத்தத்தில் உள்ளே இருந்து வந்த சத்தம் நின்றது.

சந்தியாவின் கண்களில் தாரை தாரையாக நீர் வழிந்தது. "இல்ல சார்... இல்ல..." மென்மையான குரல் ஏங்கியபடி அவன் காதுகளை ஊடுருவியது. அவளுடைய கைகளைப் பற்றி வெளியே இழுத்தான்.

கதவை அடைப்பதற்கு முன், "சட் டப் அண்ட் வெயிட்," என்று கூறினான்.

அவனுடன் பதட்டத்தில் ஓடிவந்த மற்ற மருத்துவர்கள் செவிலியர்களை எல்லாம் அங்கேயே இருக்கச் சொல்லிவிட்டு, சந்தியாவிற்கு சிகிச்சை அளிக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டவன், விஷாலி இருந்த அறையை அடைந்தான்.

"ஏய்... அறிவில்லையா டி உனக்கு? டாக்டர் தான நீ? உயிர காப்பாத்துறதுக்கு படிச்சியா? இல்ல கொல பண்றதுக்கு படிச்சியா?" கோபத்தில் கண்கள் சிவந்து கிடந்தன.

விஷாலியின் மணிக்கட்டில் ரத்தம் சொட்டியது. அவள் மற்றொரு கையை வைத்து அழுத்திப் பிடித்திருந்தாள். அதை கவனித்தும் கவனிக்காதது போல நடித்தான்.