𝓑𝓵𝓪𝓬𝓴 𝓵𝓲𝓴𝓮 𝓱𝓲𝓼 𝓭𝓪𝓻𝓴𝓷𝓮𝓼𝓼

~Κεφάλαιο 6 ~

Μπήκε μέσα σαν σίφουνας . Η Στέλλα από πίσω του στέκονταν θλιμμένη .
-Προσπάθησα... Είπε η Στέλλα και βγήκε από το δωμάτιο . Σκούπισα τα δάκρυα από τα μάτια μου και ρούφηξα την μύτη μου .
-Τι έγινε ; Ρώτησε και στάθηκε κοντά μου .
-Τίποτα . Απάντησα ξερά και γύρισα το βλέμμα μου στο πλάι . Έπιασε το πιγούνι μου και το γύρισε έτσι ώστε να τον αντικρίσω .
-Μην μου λες ψέματα .Ειπε και με κοίταξε στα μάτια .
-Η μαμά μου θα με ψάχνει ανησυχώ για αυτήν . Είπα κια τα μάτια γέμισαν με δάκρυα για ακόμα μια φορά .
-Μην ανησυχείς . Η μήτερα σου γνωρίζει πως είσαι καλά .
-Τι εννοείς .; Ρώτησα και εκεινος έκανε ένα βήμα πίσω . Δεν με κοιτούσε ,κοιτούσε οπουδήποτε άλλου πέρα από έμενα .
-Ντομινίκ ! Κοιτά με. Είπα και με κοίταξε . Με πλησίασε ακόμα ποιο πολύ .
-Κρίσταλ απλά μην ανησυχείς ,αυτά χρειάζεται να ξέρεις για την ώρα .
-Γιατί δεν μου το είπες , ότι ήσουν εσυ εκείνο το αγόρι που με έσωσε τότε .
- Δεν μια πράξη για την οποία υπερηφανεύομαι . Είπε και γουρλωσα τα μάτια μου .
-Τι θα έπρεπε να κανείς δηλαδή ; Να με αφήσεις σε αυτούς ; Ποιος ξέρει τι θα μου έκαναν ...γιατί έπρεπε να το πεις αυτό .
-Δεν...δεν είναι ότι το μετανιώνω οι συνεπείες από αυτήν μου την πράξη...αρκετα για τώρα . Ήθελε να πει κάτι αλλά δεν το είπε . Στεκόμασταν χωρις να μιλάμε και ξαφνικά μου μίλησε .
-Ο πατέρας μου ήταν σκληρός , όταν έμαθε τι έκανα δεν με άφηνε να δω την μήτερα μου για μέρες .
-Εκείνη τι έκανε . Ρώτησα με συμπόνια .
-Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα , ήταν άρρωστη .
-Ωωω ...Ντομινίκ λυπάμαι πολύ . Δεν απάντησε απλά με κοίταξε ξανά με αυτό το βλέμμα σαν να ακούει κάτι για πρώτη φορά . Έκανα ένα βήμα προς το μέρος του . Σήκωσα το βλέμμα μου τον κοίταξα και τον αγκάλιασα . Ένιωθα πως το χρειάζονταν . Τύλιξα τα χέρια μου γύρω του αλλά δεν έκανε το ίδιο . Ήταν ταραγμένος .
-Κρίσταλ ...τι κανείς . Δεν απάντησα απλά τον έσφιξα κι άλλο, είχα το κεφάλι ακουμπισμένο στο στήθος του .
-Γαμωτο μου Κρίσταλ !!. Είπε με άγρια φωνή και με αγκάλιασε κι αυτός . Πήρα μια γερή δόση από το άρωμα του . Δεν κουνήθηκα . Την χρειαζόμουν και εγώ αυτήν την αγκαλιά . Νόμιζα πως ήταν ένα τέρας που με πήρε εδώ για να διασκεδάσει . Αλλά πέρασε τόσα πολλά για εμένα . Ποσό σκληρός μπορεί να είναι ένας πατέρας για να κάνει κάτι τέτοιο στο παιδί του ; Σκεφτηκα . Έκανα εικόνα στο μυαλό μου το αδύνατο αγοράκι με τα εκφράστηκα γεμάτα συναίσθημα ,καταγάλανα μάτια να του παίρνουν το δικαίωμα να βλέπει την άρρωστη μητέρα του .
-Ούτε ο δικός μου πατέρας ήταν υπόδειγμα της κοινωνίας . Είπα και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν ξανά στα μάγουλα μου .
-Το ξέρω . Είπε και δεν αμφιβάλω . Το γνωρίζω πως είναι στην μαφία . Αυτοί οι ανθρώπου έχουν πρόσβαση στα πάντα και παντού .
-Signor(κύριε) Μπλακ!! Ακούστηκε μια φωνή επιμονή και ο Ντομινίκ απομακρύνθηκε απότομα .
-Μείνε εδώ ! Είπε έντονα έφυγε .
                                   *****
Έχουν περάσει δύο ώρες και στο σπίτι επικρατεί απόλυτη νεκρική ησυχία . Μέχρι που άρχισαν να ακούγονται φωνές . Κάποιος τσακώνονταν . Ήταν ο Ντομινίκ . Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω . Δεν κατέβηκα, άκουγα αρκετα καλά από επάνω . Στάθηκα στην αρχή της σκάλας ακουμπισμένη στον τοίχο για να μην μπορούν να με δουν . Ήταν και κάποιος άλλος εκεί . Ο Λουκάς ,άκουσα την χαρακτηριστική φωνή του . Ήταν ανήσυχος .
Όμως δεν καταλάβαινα μιλούσαν στα ιταλικά .
-Non farmi arrabbiare Loukas . Non mi importa. (Μην με εκνευρίζεις Λουκάς . Δεν με νοιάζει )
-Nik gli hai promesso quattro ragazze . (Νικ του υποσχέθηκες τέσσερις κοπέλες .)
-Troverò un modo Loukas. (Θα βρω την λύση Λουκάς .)
-Si merita una puttana ! Tutto questo trambustò?! (Αξίζει μια πουτάνα όλη αυτήν φασαρία;) Μπορεί να μην ξέρω ιταλικά αλλά μια λέξη την καταλαβα . Ο Ντομινίκ δεν απάντησε.
-Νίκ ΜΗ ! Άκουσα την Στέλλα να λέει με τρόμο την φωνή .Μάλλον θα παρακολουθούσε και η ίδια σιωπηλά όπως εγώ .
-Τζιοβάνι πάρτην από εδώ . Είπε ο Ντομινίκ και μετά ακούστηκε η πόρτα του σπιτιού να κλείνει . Η Στέλλα έφυγε ή μάλλον καλύτερα την έδιωξε . Ακούστηκαν γυαλιά να σπάνε και επιφωνήματα πόνου . Δεν κρατήθηκα έτρεξα κάτω και είδα τον Ντομινίκ πάνω από τον Λουκάς να τον γρονθοκοπά δίχως έλεος .
-Ντομινίκ σταματά .!! Φωνάξα αλλά δεν έλεγε να σταματήσει . Είχε και αυτός ένα κόψιμο στα χείλη . Πήγα κοντά του και του ακούμπησα τον ώμο . Αμέσως γύρισε και με σήκωσε στον ώμο του .
-Τι κανείς ;! Άφησε με κάτω . ΤΩΡΑ . Ημουν εξοργισμένη . Καημένη Στέλλα ποιος ξέρει σε τι κατάσταση βρίσκετε τώρα .