𝓑𝓵𝓪𝓬𝓴 𝓵𝓲𝓴𝓮 𝓱𝓲𝓼 𝓭𝓪𝓻𝓴𝓷𝓮𝓼𝓼

~Κεφάλαιο 11~

Είμαι στο βρώμικο δωμάτιο ξαπλωμένη στο κρεβάτι ο τριχωτός αντρας στέκεται μπροστά μου . Όχι ! Είμαι γυμνή ορμάει πάνω μου και με ακουμπάει παντού ! Όχι !οχι !όχι !
-Ει Ει ! Κρίσταλ ! Ανοίγω τα μάτια μου . Είναι σκοτεινά αλλά από τα φωτάκια βλέπω το όμορφο αναστατωμένο πρόσωπο του να με κοιτάζει . Κρατάει το ένα μου μάγουλο τρυφερά με το χέρι του . Κοιμόταν ,φαίνεται τα μαλλιά του είναι ανακατωμένα και φοράει πιτζάμες . Αναπνέω γρήγορα και φοβάμαι ,φοβάμαι πολύ . Τον αρπάζω από τον αυχένα και τον φέρνω κοντά μου .
-Σσσς...μην φοβάσαι είσαι μαζί μου τώρα . Λέει με ήρεμη φωνή . Τυλίγει τα χέρια του γύρω από την μέση μου και με αγκαλιάζει χωρίς να φεύγει . Είμαι ντυμένη . Απομακρύνετε μαλακά και τον κοιτάζω στα μάτια . Με έσωσε ...ξανά .
-Θέλω να κάνω ντους ...Λέω με σιγανή φωνή . Δεν έχω δυνάμεις ,ούτε να μιλήσω μπορώ . Κουνάει το κεφάλι του καταφατικά και σηκώνετε . Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω στο μπάνιο του . Ανοίγω το νερό στην ντουζιέρα . Φοράω μια φαρδιά μαύρη μπλούζα και τίποτα σαν παντελόνι η μπλούζα είναι σαν φόρεμα . Είναι δίκη του . Την βγάζω και κρεμάω σε μια κρεμάστρα στον τοίχο . Μπαίνω μέσα και αφήνω το βέρο να κυλίσει καυτό επάνω στο εξαντλημένο σώμα μου . Να βγάλει την βρωμιά και να πάρει τις αναμνήσεις από εχθές . Τρέμω ακόμα ,τι θα έκανα εάν με είχε αγγίξει εκεινος ο αχρείος . Τι θα έκανα εάν θα έκαναν κακό την Στέλλα ή χειρότερα εάν πάθαινε κάτι ο Ντομινίκ . Νιώθω πολλά για αυτόν . Με ήρεμει ,δεν είναι αυτό που φαίνεται βλέπω τον αληθινό του εαυτό και τον λατρεύω . Ξεσπάω σε κλάματα και κάθομαι κάτω με το κεφάλι μου τα χέρια μου . Μου ξεφεύγει ένας λυγμός και κλεινω το στόμα μου με την παλάμη του χεριού μου .Αμφιβάλω εάν ακούγομαι από την δυνατή ροή του νερού αλλά δεν το ρισκάρω ο Ντομινίκ είναι έξω από το μπάνιο . Τελείωσα με το ντους φοράω μια πετσέτα γύρω μου βγαίνω από μπάνιο . Δεν είναι εκεί . Πηγαίνω στην ντουλάπα του και φοράω ένα μποξεράκι του μια μαύρη φόρμα του και ένα γκρι σκούροχρωμο κοντομάνικο . Μπαίνει μέσα .
-Τακτοποιήθηκες βλέπω . Λέει και χαμογελάει μελαγχολικά . Με άκουσε ... κοιτάζω κάτω στα πλεγμένα μου δάχτυλα . Με πλησιάζει και με αγκαλιάζει σφιχτα . Τυλίγω τα χέρια μου γύρω του .
-Τον βρήκατε ...τον Φελίππε ;
-Ξέφυγε ο μπάσταρδος .! Λέει και το σώμα του τσιτωνεται . Χαϊδεύω απαλά την καλλίγραμμη πλάτη του και αμέσως ηρεμεί . Έχω επίδραση επάνω του . Μου αρέσει αυτό .
-Πρέπει να φας ! Λέει και απομακρύνετε ξαφνικά . Κρατεί το κεφάλι μου στα χέρια του . Με πλησιάζει κτητικά. Γέρνει το κεφάλι του στο πλάι και χαμογελάει πονηρά . Τα χείλη του ξεχωρίζουν και με φιλάει έντονα . Σφίγγω τα χέρια μου γύρω του και ανταποδίδω . Ω ...ποσό μου αρέσει αυτός ο αντρας . Το άρωμα του , το λατρεύω με διεκδικεί και αυτό καθώς με φιλάει παθιασμένα . Διακόπτει το φιλί μας και με κοιτάζει . Είναι αναψοκοκκινισμένη ,τα μάγουλα μου καίνε .
Αυτό γιατί νόμιζα πως σε έχασα ...πρέπει να φας . Λέει και πεταλουδίτσες στο στομάχι μου κανουν την επική είσοδο τους . Φοβήθηκε ...για εμένα . Και εγώ για εσένα . Θελω να πω αλλά δεν το λέω . Με κρατάει από το χέρι και πάμε κάτω . Το τραπέζι είναι στρωμένο για δυο . Ζεστό φαγητό . Αναρωτιέμαι ποιος τα μαγειρεύει όλα αυτά και ποιος καθαρίζει το σπίτι . Μπριζόλα και τηγανίτες πατάτες και ένα ντιπ από κόλιαντρο και Ξινή κρέμα για να συνοδεύσουμε τις πατάτες . Μμμ ...είναι πεντανόστιμο .
-Πως έμαθες για τον Φελίππε ; Με ρωτάει και τον κοιτάζω .
-Η Στέλλα . Απαντάω μόνολεκτικα . Νόμιζα πως ο αντρας με την ουλή δούλευε για εσένα ...
-Και εγώ έτσι νόμιζα . Αυτός παραπλάνησε τους μπράβους για να έχουν ελεύθερο πεδίο πο άντρες του Φελίππε .
-Που είναι αυτός τώρα ;
-Νεκρός ... Ψιθυρίζει. Ω...δεν ξέρω πως να αντιδράσω .
-Ει...κοιτά με . Λέει και σηκώνει το πιγούνι μου .
-Αύριο θέλω να ξεκινήσω να πηγαίνω στην σχολή .
-Θα έρχομαι να σε περνώ . Να μου δώσεις το προγραμμα σου για να ξέρω τις ώρες . Λέει και σηκώνετε . Γνέφω καταφατικά . Φεύγει ; Δεν θέλω να φύγει ...
-Θα λείψω για δυο ώρες ,έχω δουλειά μετά τα χθεσινά .
-Μην φύγεις . Λέω και σηκώνω το βλέμμα μου για να τον συναντήσω . Χαμογελάει και με σήκωνε από τους ώμους .
-Αφού το λέτε τόσο γλυκά ...Λέει και χαχανίζω . Κοιτάζω τα παράθυρα και είναι απόγευμα . Θεέ μου πόσες ώρες κοιμόμασταν ;
-Θέλω να πάμε στον κήπο . Λέω θέλω να τον φέρω κοντά στα λουλούδια ...ξανά .
-Εντάξει . Λέει και πάμε έξω . Τεντώνομαι και εκεινος με κοιτάζει .
-Τι ; Ρωτάω και τον κοιτάζω παιχνιδιάρικα .
-Είσαι όμορφη αυτό είναι όλο . Απαντάει με το ίδιο ύφος . Κοκκινίζω. Το βλέμμα του πέφτει στα λουλούδια και μελαγχολικό πέφτει σαν πέπλο στο πρόσωπο του .