Make Me Believe✔

~yirmi dört

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın💋💜🌸
____________________________________________________________

"Anne, Bayan Park evinde mi? Sana bir şey dedimi yani"

Mutfak masasında öğrencilerinin verdiği çizimleri kontrol ediyordu, sanırım şuan o'na soru sormam büyük bir hataydı. Kafasını önünde duran kağıtlardan hızlıca kaldırmış ve elinin hemen solunda duran kahve bardağını biraz öne ittirmişti.

Bu hareketini gördükten sonra aklıma gelen anılarla yüzümde ufak bir gülümseme belirmişti, sanırım o kahveyi artık bizden değil küçük Arin'den uzak tutması gerekecekti.

Küçükken yine annemin çizimleri kontrol ettiği bir gün yanında kahvesi vardı, ben ise o'na bir soru sormak için yanına gitmiştim. Başta sadece sakin bir şekilde soru sormaya gitmiş olsamda sonrasında işleri karışmıştı.

Abim sayesinde mutfakta deli gibi koşmaya başlamış ve yanlışlıkla kahve dolu koca bardağın bütün çizimlere dökülmesine neden olmuştum, annem çok kızmıştı.

O günden sonra alışkanlık olmuş olmalı ki, o kağıtlarla uğraşırken abim yada ben yanına gittiğimizde elinin altında, sıvı olan her şeyi bizden uzak tutuyordu.

"Evet evdelerimiş, niye sordun?"

"Chaeyoung'un hiçbir eşyası yok ya birkaç şey alıp getiririm diye düşündüm."

"İyi düşünmüşsün" demişti annem kafasını sallayarak.

Anneme ufak bir gülümseme sunmuş ve evden çıkmak için hazırlanmaya başlamıştım.

Kapının yanında ki askılıkta duran montumu ve ayakkabılarımı giydikten sonra anahtarım ile telefonumu cebime koyup evden çıkmıştım.

Karşımızda duran iki katlı koca eve bakmaya başlamıştım, kim bilir Chae o evde Bay ve Bayan Park ile ne çok şey yaşamıştı.

Derin bir nefes aldıktan sonra karşı kaldırıma geçmiş ve kapının önünde durmaya başlamıştım. Onlar da Chaeyoung üzülmüş müydüler ?

Evin ziline bastığımda saniyesinde kapı hızlıca açılmıştı, karşımda ki ağlamaktan gözleri şişmiş Bayan Park'ın gözleri umutla yüzüme bakıyordu ama o'na kızını getirmemiştim ben.

Olumsuz anlamda hafif bir şekilde başımı salladıktan sonra kuruyan dudaklarımı dilimle ıslatmış ve uzamaya başlayacağını düşündüğüm bakışmaya son vermek için dudaklarımı aralamıştım.

"Bayan Park, biliyorsunuz ki Chaeyoung bizde ve yarın okula gidecek o yüzden birkaç eşya almaya gelmiştim." Dedikten sonra karşımda ki çökmüş bedene bakmıştım bir süre, bu durum onları da sarsmış olmalıydı.

Ağladığından dolayı kızaran gözleri ile yerde duran bakışlarını yüzüme çevirmiş ve zoraki bir gülümseme ile bakmaya başlamıştı bana.

"Kızım ne zaman gelecek, o'nu bana getirir misin Jungkook? Lütfen."

Chaeyoung ne kadar o'nun gerçek kızı olmasa bile o'na bebekliğinden beri bakıyor olmalıydı, bu yüzden Chaeyoung'a fazlasıyla bağlı olduğu çok belliydi.

Kafamı yere eğmiş bir şekilde, kısık bir ses tonu ile "Üzgünüm Bayan Park." Diyebilmiştim sadece.

"Anlıyorum, hadi gel içeriye." Diyerek kolumdan tutup sıcacık eve çekiştirmişti beni.

"Sadece yarın için birkaç eşya verebilirsiniz, ders kitapları, forması ve çantası gibi okula getirdiği şeyler çünkü yarın buraya geleceğine eminim."