Make Me Believe✔

~yirmi sekiz

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın💜🌸💋
Profilimde ki yeni kurguya göz atarsanız sevinirim, kraliyet konulu bir taennie kurgusu.
___________________________________________________________

Saat gece yarısını bulurken herkes yavaş yavaş gitmeye başlamıştı, ben de ortalığın sakinleşmesi ile birkaç gündür aklıma dolanan şeyleri Jungkook'a söylemek için hazırlanıyordum.

Son olarak Jennie ve Taehyung ikilisi gittikten sonra elimde ki telefonu ahşap bahçe masasının üzerine bırakmış ve kalan çöpleri toplayan Jungkook'a seslenmiştim.

"Jungkook"

Eğdiği kafasını sesimi duyar duymaz kaldırmış ve sorar gözlerle bakmaya başlamıştı yüzüme. Derin bir nefes aldıktan sonra kuruyan dudaklarımı ıslatmış ve konuşmaya başlamıştım.

"Biraz konuşabilir miyiz? Lütfen"

Durumu garipsediği her hâlinden belli olurken hızlıca kendini toparlamış, şefkatli ve yumuşak ses tonuyla onaylamıştı beni. "Tabiki konuşabiliriz güzelim, bir sorun mu var?"

Elindekileri geri masaya koymuş ve yanıma oturmuştu hızlıca.

"Ayrılalım." Hızlıca değişen yüz ifadesi ve çatık kaşlarıyla bir süre ciddi olup olmadığımı sorguladıktan sonra gülmüş ve "Şaka yapıyorsun değil mi?"

Olumsuz anlamda kafamı sallarken "Şaka yapan bir insan değilim biliyorsun." "Nedenini merak ediyorsundur şimdi."

"Tabiki de merak ediyorum?!" Kafasındaki kapüşonu hızlıca çıkartmış ve masaya koyduğu elleriyle sinirli bir şekilde bakarken bir yandan da söyleniyordu.

"Ne olmuş olabilir, daha bir ay bile yeni oldu, bir şey mi yaptım? Farkında olmadan incittim mi seni? Kırdım mı? Ne oldu?"

"Sence de sana zarar vermiyor muyum?" "Olan şeylere bak kim bilir daha neler olacak, bunlar seni etkilemiyor mu Jungkook?" "Ayrılalım olsun bitsin."

"Bu muydu gerçekten." Sinirden soluyan Jungkook gitmiş yerine tanıdığım, sevdiğim Jungkook geri gelmişti. Masanın üstünde ki ellerimi avuçları arasına almış ve konuşmak için dudaklarını aralamıştı.

"Sırf yaşadığın problemler yüzünden senden vazgeçebileceğimi nasıl düşüne biliyorsun, sen şua hayatta annemden sonra en çok sevdiğim insansın."

"Jungko-"

"Ben sen sorun yaşadığında yanında olmayacaksam seni sevmiyorumdur zaten Chaeyoung, lütfen bir daha böyle bir şey söyleme ne düşünme, biribirimizin yanında olmayacaksan biye birlikteyiz biz. Yaralarını, yaralarımızı birlikte sarabiliriz Chaeyoung."

"Yorulmaz mısın? Dayanabilir misin?"

"Tabiki de dayanırım bir tanem, gel buraya." Kollarını etrafıma dolamış ve başımı sert göğsüne yaslamıştı.

"Bir daha ayrılık kelimzesini duymak istemiyorum tamam mı?" Başımı sallayarak o'nu onayladığımda güzel kıkırtısı kulaklarıma dolmuştu.

"Hadi şimsi buraları toparlayalım, yarın ekren kalkacaksın uyu dinlen biraz. Çok şey yaşadın birkaç günde."

Kollarını belimden çekeceği sırada daha sıkı sarılmış ve konuşmaya başlamıştım. "Sence verdiğim karar doğru muydu? Gitmeli miyim?"

"Onlar senin gerçek ailen Chaeyoung, artık onları daha yakından tanıman gerekir. Hem ziyarete geleceksin ne de olsa."

"Haklısın" onaylar şekilde kafamı sallarken kollarımı ayırmış ve hızla masadan kalkmıştım, o bu halime şaşkınlıkla bakarken ben ise o'na sanki az önce ayrılmayı teklif eden ben değilmişim gibi yüzümde ki gülümsemeyle bakıyordum.