Yolu Yok, Ati242

-18-

Selam arkadaşlarr✍️

Bu kurgu pek de güzel kurgulanmış bir kurgu değil bunun farkındayım, eski ve gelişi güzel yazılmış bir kurgu.

O yüzden hepinizden kurgu hataları olursa şimdiden özür diliyorum.

Biliyorsunuz ki bu kitabı bir an önce Final yapmak istiyorum.

Umarım başarırım alo?

Ayrıca kitapa katkılarından dolayı da normalldays a teşekkür ederim. Bebeğim resmen benden daha da inançlı bi kitap hakkında.

Ben bile o kadar sevmiyorum bu kitabı. Zaten onun ve İzem'in hatırına yazıyorum bu kitabı. Tabii kızlarda var.

Zaten başka da kimse okumuyoor.

Ceylan Kartal

Okula el ele girdiğimizde bütün bakışlar üzerimize çevirilmişti. Garip bir histi, "Herkes bize bakıyor Atilla, bıraksan mı elimi?" dediğimde gülerek beni kendine çekti ve kolunu belime sardı.

"Bırakmıyorum, umurumda değiller" diyerek yanağımı öptü.

"Lan kudurdun mu bir dur oğlum ya" dediğimde ise yüzünü buruşturdu. "Askerlik arkadaşın mıyımmm, yoksa dün kumsalda.." dediğinde elimle ağzını kapattım "Kes sesini Atilla!" dedim.

Bu halime keyifle sırıtırken ben göz devirip önüme döndüm, al işte yine kızarmaya başlamıştım.

Yanlış anlamayın arkadaşlar, dün o düşündüğünüz şey olmadı.

Ha az kalsın olacaktı, fakat daha böyle bir şey için çok küçük olduğumuzu. Reşit bile olmadığımızı ve hazır olmadığımı söyledim.

Haklıydım.

Tabii ki o da anında geri çekilip bana hak vererek "Anın büyüsüne kaptırmışım kendimi" diyerek özür dilemişti.

Salak.

Sınıfa birlikte girdiğimizde bütün gözler yine bize çevrilmişti, Janset'in yüz ifadesi ise görülmeye değerdi.

İzem, Lorin ve Naz bize sırıtarak bakıyorlardı. Naz "Geldi çifte kumrular" dediğinde İzem "Neresi kumru bunların, tiplere bak birisi muhabbet kuşu birisi kedi" diyip kahkahayı bastı.

Ben İzem'in bu hallerine gülerken Atilla "Çok komiksin amk malı!" diyerek benden ayrılıp çantasını sırasına koydu.

Lorin "Kes lan kes" dedi gülerek, içeriye giren Emre, Eren ve Fırat'la bakışlarımız tekrardan o tarafa kaydı.

Barlas neredeydi, iki gündür hiç görmemiştim onu.

Fırat gelip İzem'in yanına oturunca Atilla Fırat'a garip garip bakışlar atmaya başlamıştı.

Hemen yanımda oturan Atilla'nın beline kolumu sararken kulağına fısıldadım "Ya bana baksana ne millete bakıyorsun" tamamen İzem'leri rahat bırakması amacıylaydı.

Fakat bir tane de değillerdi ki of!

Eren ve Emre "Fırat gelsene böyle oğlum ya" diyerek Fırat'ı kendi aralarına almışlardı.

Tc erkeği be bir kerede yorma be.

İzem onların bu hallerine göz devirirken, Eren sırıtarak kuzenine göz kırpmıştı. "Sen iste ben hep sana bakarım ki" diyen Ati'yle sırıtmama engel olamadım.

Lan biz neden daha önce sevgili olmamıştık ki...dibimde olan Atilla'ya azcık daha yaklaşıp "Yerim ağzını burnunu he" dedim, lan okula gelince bana bi cesaret gelmişti galiba, utanmadan pat pat içimden geçenleri söylüyordum.