Yolu Yok, Ati242

-5-

Ceylan Kartal

Bugün çok çabuk geçmişti. Birazdan son derse girecektik. Telefonum çalınca cebimden çıkarttım, ay Ufukkk.

Ufuoookk arıyor... (Ufo olan Ufuk, Ufo361 fanları çıldıryor)

Haloo, Was ist los Brosskiie (Alo naber kardeşimm)
Guter Brosski, ich vermisse dich(İyidir bro, özledim seni)
.....
.......
....
.....
sowieso muss ich jetzt schließen(neyse şimdi kapatmam gerek)
Wir sehen uns Brooskii(Görüşürüz bro)

Telefonu kapttığımda hoca gelmişti, hemen telefonu cebime attım.

Bahsettiğim rapper oydu, yani bana beat yapmayı öğreten oydu. O biraz yol göstermişti ben de sanırım bu konuda biraz yetenekliydim ki yürüdü iş.

Onun rapleri için de bir sürü beat yaptım. Arada birleşir ve eğlenmek için parça yapardık. O sözleri yazar söylerdi ben de beat yapardım. Eğlenceli zamanlardı cidden.

Düşüncelerimden sıyrıldığımda Ati'nin bana baktığını gördüm. "Bir şey mi diceksin?" dedim. "Ya sen birine çok benziyorsun ama hâlâ kim bulamadım" diyince dudak büzdüm "Bilmom valla" diyip önüme döndüm. Öğretmen yoklama alıyordu.

"İzem Serin"

"Burda"

"Lorin Kaya"

"Burda"

Kızların soyadlarını ilk bu dersin öğretmeni sayesinde duymuştum. Diğer hocalar isimleri sayıp geçmişti çünkü, elimdeki kalemle isim ve soyadlarıyla defterin kenarına not aldım, akşama stolk var.

"Atilla Serin"

"Burda"

Soy ismini duyunca bir an duraksadım. Serin? Atilla Serin? Çok tanıdık gelmişti, nerden hatırladığını bilmiyorum ama feci tanıdık gelmişti. Ben onu hatırlamaya çalışırken

"Ceylan Kartal"

"CEYLAN KARTAL"

Hoca ikinci kez söylediğinde sesini yükseltmişti. Kendime gelip başımı salladım "Burda hocam" diyince hoca bakış atıp defteri doldurdu.

Atilla'ya bakmak için döndüğümde o da bana şaşkın şaşkın bakıyordu.

Ama neden öyle baktığını anlamadım. Ben Atilla'yı daha önce nereden duyduğumu hatırlamaya çalışırken dersi hiç dinlememiştim. Zira zil çaldığını da duymamıştım.

Atilla yerinden kalktı ve askılıktan ceketini aldı. "Eve gitmicek misin?" diyince şaşırarak yüzüne baktım. "Okul bitti okull" dedi gülerek. "Hee evet" diyip kalktım ve çantamı aldım. Okul bahçesine birlikte çıkmıştık.

Telefonumu çıkarttım ve babamı aradım. Açmadı. Sonra annemi aradım. Babamın göreve gittiğini söyledi ve istersem oradaki askerlerden birini gönderebileceğini söyledi. Gerek yok diyip telefonu kapattım. Atilla'da merakla yüzüme bakıyordu.

"Ne oldu? Yüzün düştü?" diyince yüzüme sahte bir tebessüm kondurup "Yok ya ne yüzüm düşçek bişi yok" diyip çıkışa doğru yürüdük.

Benle birlikte geliyordu, ama ben tam olarak yolu hatırlamıyordum. Yolu hatırlamak için duraksadım. "Noldu?" diyince kafamı kaşıdım "Eve nasıl gideceğimi bilmiyor olabilirim" diyince büyük bir kahkaha patlattı. Komik mi it, evet komik.

"Ciddisin seen" diyip dahada gülmeye başladı. "Ya bi dur gülme nasıl eve gidicem benn" diyip telefonumu açtım."Nerede oturuyorsun, sen söyle ben seni götürürüm" dediğinde tereddütle yüzüne baktım.

"Emin misin?" diyince yavşakça gülümsedi ve "Ayıp ediyon ama, ben ya benden bahsediyoruz Ati242'den. Antalya'nın kralından bahsediyorrzz" diyip daha da güldü.

"Oha oha egonun böylesi yani" diyip gülme krizine girdim.

"Ya ne sandınn" dedi, "Ee nerede oturuyorsun? Sokağın ismini falan biliyormusun?" diyince omuz silktim.

"Sokağı bilmem ama, askeriyedeki lojmanda kalıyoruz" diyince gülümsemesi genişledi.

"Tabii yaa, baban askerdi demi?" diyip kolumdan tuttu ve "Hadi gel gidelim" diyip arkasından sürükledi. "Ya tamam biliyorsan sakin sakin yürüyüp de gidebiliriz Atilla?" dedim.

"Doğru dedin" diyip yavaşladı. Çok sürmemişti, yakındı zaten. Ben sadece yolu bilmiyordum o yüzden. Ama sayesinde öğrenmiştim.

Yol boyu çok da fazla konuşmamıştık. "Ee o gün parkta gördüğüm kişilerde bu okulda mı?" dedim konu açmak için.

"Aynen onlarda bu okulda, yakında tanışırsınız zaten ya" dedi gülümseyerek.

Lojmanın kapısına gelmiştik, "Görüşürüz Ceylan, şey dediğim gibi eğer istersen bir gün parçaları dinletmek için bana gidebiliriz" dedi.

"Olabilir, ben de bilgisayarımı getiririm. Belki beatlerimi beğenirsin" diyince aşırı mutlu olmuştu.

"Olur, olur çok güzel olur" diyip tam sarılacaktı ki duraksadı. "Şey pardon" diyip geri çekildi. "Neyse görüşrüüz" diyip el salladı.

Ben de eve girdim. Samimi bir çocuktu, kanım ısınmıştı ona. Gülümseyerek eve girdiğimde karşımda bir adet anniş bulmuştum sırıtarak bana bakıyordu. Sorgu is kaming amk.

✨✨✨

1mikrofonsuzrapci
antihappy26
Rikersonlyprincess1 (aşko yakında sende gelecün