Yolu Yok, Ati242

-10-

Ceylan Kartal

Eve doğru koşmaya başladım. Cidden depar falan atıyordum. Koridordayken anlık sinirim geçmişti.

Sanırım anlıktı sevincim, çünkü koşarken gözlerim istemsizce dolmuştu. Gözlerimden akan yaşladı sile sile koşuyordum. Yavaşladım, içimden bağırarak ağlamak geliyordu.

Peki ya neden?

Ah be Ceylan neden? Tamam Mert'e sinirlendin ama, hepsi bu yüzden mi? Yoksa Ati'yle Janset'in sevgili olduğunu ve...

Bu yüzden mi hayal kırıklığın...

Saçma biliyorum, hayır neden ağlıyayım ki bide değil mi? Ati kim ki? Üç dört gündür tanıdığım bir arkadaşım o kadar. Koşmaya devam ettim.

Hatta belki arkadaşım bile değildir. Lojmana yaklaştığımda durdum ve gözlerimdeki yaşları tamamen sildim.

Kapıyı açması için Murat abiye seslendim. Kapıyı açtı sonra yanıma gelip "Ceylan, hayırdır abicim iyimsin?" diyince "Evet abi" dedim ama sesim istemeden titrek çıkmıştı.

"Bak bir şey varsa söyleyebilirsin, hem okuldan da erken geldin" falan dedi. Cidden lojmandaki en en en yakın olduğum abi oydu. Çok kafaydı daha önceden de söylemiştim zaten.

"He yok abim ya, annemler biliyor. Benim kuzen geldi ondan" dedim yüzüme kocaman gülümsemi takınarak. "Peki öyle olsunn" diyip tekrar kapının oraya gitti.

Koşarak bizim evin oraya gittim ve hızla giriş merdivenini çıkayım derken yere yapıştım. "Ahhh" diye ciyakladım.

"Ceylan" diye telaşla gelen anneme kafamı çevirdim. Sonra gülme krizine girdim. "Ay uçtum resmen" diyip ayağa kalktım, "Azcık dikkat etsen nolur sanki bak dizin kanamış annemm" diyen anneme bakıp "Amann nolcak Annişş" diyip içeri doğru ilerledim.

"Nerdee nerdee" diyip çantamı kenara fırlattım. Salona girdiğimde sırıtan bir adet Ufo'yla karşılaştım.

Ciyaklarcasına ona doğru zıplayıp "UFUK!" diyip sarıldım. "Kuziiii" diyip o da kocaman sarıldı.

"Seni ne kadar özlediğimi anlatamam Ufuk" diyip kafamı göğsüne gömdüm. İşte uzun zaman sonra bu iyi gelmişti.

"Dur güzelim, önce hediyemi gör." diyip gülümsedi "Tamam ama sarılma tayma devam etçezz" diyip güldüğümde "Hediyemi görünce bana sarılmayı hatırlar mısın bilmiyorum ama peki" dedi. "Ne alaka salak" diyip güldüm.

"Gel bakalım" diyip elimden tuttu. "Nerdee nerdee" diyip salak gibi sırıtıyordum.

Odama gelmiştik, "Şimdi kapat gözlerini" dediğini yaptım ve beklemeye başladım. Omuzlarımdan tutup odaya soktu beni. "Üç diyince açacaksın tamam mı?" başımı salladım.

"Bbiiir...İkiiii...Üçççç" diyince direkt gözlerimi açtım. Yatağımda oturan İrem'i görünce anlık donakaldım. Sonrasında tabii salak salak çığlık atma seansım başladı. "AAAAAA İREMMMMM" diyip koştum ve üzerine atladım.

O da bana sarılıyordu, "Çook özledim seniiiiii" dediğinde bende aynı şekilde karşılık verdim.

"Kurban olduğummm iyi ki geldinn iyi kii" diyip mutluluk göz yaşlarımı bıraktım. "Aaa bensiizzz" diyen anneme yarı ağlak yarı gülen suratlarla bakınca o da gelip üstten bize sarıldı.

"Asıl ben yokken olmaz" diyip üzerimize atlamasaydında olurdu aslında Ufuk.

Biz üç dakika boyunca sarılı kalınca annem ve Ufuk yeter diyip kalkmıştı ama biz hala sarılıyorduk. Ciddi uzun zamandır İrem'i görmemiştim. İrem, Ufuk'un kardeşiydi, yani kuzenim işte.

Biz sarılmayı bırakınca karşıdaki telefonu gördüm, "Videoya mı aldın İremm" diyip güldüm.

"Hatıra bebişim hatıraa" dedi o da. Kalkıp videoyu durdurdu. Ben hâlâ ona sarılıyordum, o vaziyette salona gittik. "Kızım rahat bıraksana kızı, koala gibi sarılmışsın" diyen anneme dil çıkarttım.

"Terliği yersin kafanaa he" savurduğu tehditi umursamadan koltuğa oturdum.

"Ben demiştim hediyeyi görünce bana sarılmayı unutursun diye" dedi Ufuk. "Yaa ne alakaaa" diyip bu sefer ona sarıldım koccaman. İkiside benden büyüktü. İrem'le aramızda sadece iki yaş vardı ama Ufuk benden beş yaş büyüktü.

"Aslında ikimiz de süpriz olacaktık" dedi Ufuk bana bakarak. "Sonra yengem dayanamayıp seni aradı, ilkte şükür ki vazgeçirdik, sadece akşam dışarı çıkacağımızı söyledi sana. Sonra daha da dayanamayıp beni söyledi, dedim en azından İrem'i söyleme de süpriz olsun" dedi anneme bakarak.

"Valla yenge senle süpriz yapılmıyo ha" dedi gülerek. "Aaa çok ayıp çok ayıp" dyip annemde güldü.

"Ay iyi ki aradı annem çünkü daha fazla katlanamıyacaktım okula" dediğimde annem "Hiiiihh sen müdürüne haber verdin mi bakıyım" dediğinde direk kalkıp "İremmm gel ben sana odamı gezidiriyim" diyip odama depar attım.

Arkamda ise hayvan gibi gülen bir Ufuk ve sinirli bir anne bıraktım. Odama geldiğimizde İrem'de gülüyodu "Kız salak, odamı gezdiriyim ne, bari lojmanı gezdireyim deseydin" dedi gülerek.

"Amaan neyse nee" diyip yatağıma oturdum. "Kızım seni harbiden çok özledim ben yaa" diyip değişik sevinç sesleri çıkardım, çünkü bne.

"Bende güzelim ben de. Ay Türkiye'yi ne kadar özlediğimi sana anlatamamm" dediğinde onu onayladım.

"Alıştın mı okuluna?" Diyince dudak büzdüm. "Pek sayılmaz, her okulumdaki gibi gıcık itlerle dolu. Ama diğerlerine göre burdaki dost olanlar çok daha sıcak kanlı" dedim.

Popom titreyince irkildim, telefonuma bildirim gelmiş. "Bakmıyacakmısın" diyince omuz silktim "Boşverr" dediğimde "Hadi bak bak" diye zorlayınca baktım.

Bayaaa bir bildirim gelmişti ben buraya gelene kadar. En az 100 e yakın mesaj gruptandı, diğer yarısı İzem,Lorin ve Naz'dandı. Bir de Barlas'dan dı.

"Ay şuan girersem hiç çıkamam boşver" diyip telefonu kenara koydum.

✨✨✨✨

Üzgünüm aklıma fazla fikir gelmiyor ama elimden geleni cidden yapıyorum. Boş bir bölüm oldu ama yapçakta pek bişi yok hani.

iremnemesela = İrem 💞
Rikersonlyprincess1 antihappy26 1mikrofonsuzrapci