Yolu Yok, Ati242

-11-

Ceylan Kartal

İrem'le konuşurken her şey bir anda dökülü veriyordu. Yani ben bir şeyleri anlatmak istemesem de bir şekilde kendimi o şeyi anlatırken buluyordum.

Ve gene aynı şey oldu, kendimi Ati dahil her şeyi anlatırken buldum. "Şu Ati'yi çok merak ettim doğrusu" dedi.

"Ati diyince aklıma, senin şu ilk okuldaki minik arkadaşın geldi. Ne minnoş çocuktu" diyip kıkırdadı. "Ya ne alaka şimdi" dedim gülerek.

"Hiiç daha doğrusu boynundaki kolyeyi görünce bir de sen bunu anlatınca beynim çağrışım yaptı heralde" diyip güldü.

"Küçükken sizi birbirinize aşıksınız falan sanıyordum" dedi gülerek. "E yuh İrem daha ilk okuldaydık neyin aşkı" diyip kahkaha attım. "Kim bilir şimdi ne yapıyo" dedim.

"Asıl şu Kızları ve Barlas'ı merak ettim" dedi. "Barlas'ı yakında görme ihtimalin var çünkü o da lojmanda kalıyor" dedim.

"Şş o değilde bence bu Ati senden hoşlanıyor, yoksa Barlas'ı niye kıskansın ki?" dedi.

Ben de kocaman göz devirip "Sen beni dinlediğine eminmisin? Son anlattığım şeyi falan Janseti?" dediğimde ofladı ve "Gruptaki her hangi biri sana onların sevgili olduğunu söyledi mi güzelim?" diyince anlık tereddüt ettim ama Mert öyle demişti.

"Hayır ama Mert niye yalan söylesin ki?" dediğimde omuz silkti "Bilemem, bence sor" diyince hızla başımı salladım.

"Aslaaa" diyip kollarımı kavuşturdum. "İyi ne bok yiyosan ye kuzen" dedi ve masama gidip fotoğraf albümünü eline aldı. Fotoğraflara bakmaya başladı, yere düşen fotoğrafı alınca kocaman gülümsedi "Laan ne kadar küçüksünüzzz" diyip kıkırdadı.

Küçük Atilla ve benim fotoğrafımdı, komik bi fotoğraftı çünkü o beni kaldırmaya çalışıyordu ben de bırakk falan derken çektikleri bi fotoydu.

Biz öyle konuşmaya fotoğraflara bakmaya devam ederken zaman akmış gitmiş. Akşam üstü olmuştu bile...

✨

İrem'le saatlerce konuşmuştuk, bir yandan da odamı düzenlemiştik. Akşam üstü olmuştu bile, albümlerden bulduğumuz güzel ve eski fotoğrafları panoma ve duvarlarıma asmıştık. Çok ama çook güzel olmuştu.

Tam küçüklük fotoğraflarım sol duvarımdaydı. Çoğu, hatta fazlası Almanya'da çekilenlerdi. Bazılarıysa hiç hatırlamadığım fotoğraflardı. Türkiye'de çekilenler. Neyse artık bol bol çekilecektim.

Annem içeriden seslendi ve "Ceylaan, arkadaşın seni görmek istiyor" dedi.

İrem "Oo kimmiş bu arkadaşş" falan dediğinde "Valla bende anlamadım,bekle" diyince bana nah çekip "Hıı beklerim, yürü bende geliyorum" diyip itekledi beni. Bu hareketlerine kıkırdarken kapıya çıktım.

"A Barlas?" diyebildim sadece. Annem kenara çekilip "Arkadaşlarına da mı haber vermedin?" dedi azarlar bir ses tonuyla.

"Hayır anne söylemedim" diyip yüzüm düştü. Gene aklıma tatsız olay gelmişti. İrem "Yenge hadi sen içeri geç, biz biraz dolaşacaktık zaten" falan dedi. Annem ikna olup içeri gitti vay amk.

"Ya şeyy, rahatsız etmek istememiştim. Sadece, merak ettim seni, yani ettik. Sen bir anda öyle her şeyini bırakıp, kimseye haber vermeden gidince bi korktum.." Barlas resmen taramalıya bağlamıştı.