With You Forever

Κεφαλαιο 14- Το Γράμμα

Μετά το φαγητό βγήκα λίγο έξω να πάρω καθαρό αέρα. Ξαφνικά, μια χιονόλευκη κουκουβάγια ήρθε προς τα πάνω μου... Η κουκουβάγια του Harry! Για να μου γράφει ο Harry σημαίνει κάτι κακό σημβαίνει... Πήρα το γράμμα και το άνοιξα. Χαΐδεψα την Χεντβιξ και μετά πέταξε μακριά.

Αγαπητή Y/n,

Και οι τρεις μας σε έχουμε πεθυμήσει πάρα πάρα πολύ! Ειδικά η hermione δεν σταματά να μιλά για εσένα. Βλέπεις, ανησυχεί για εσένα. Πολύ λιγο! Απλά κλαίει την νύχτα. Τίποτα το σπουδαίο! Τέλος πάντων. Για την Hermione σου γράφω αυτό το γράμμα. Εδώ και μια εβδομάδα παράξενα πράγματα σημβαίνουν σε αυτή. Της προάλλες παραλίγο να καταραστεί από μια κατάρα που κάποιος της εκτέλεσε αλλά εγω με τα τέλεια αντανακλαστικά μου την έσπρωξα και την απέφυγε. Υποστήριζε οτι ήταν τυχαίο. Δεν παραδέχεται ότι καποιος προσπαθεί να της κάνει κακό! Εγω και ο Ron προσπαθούμε να της ανοίξουμε τα μάτια αλλά εκείνη επιμένει. Αν δεις κανένα από αυτά τα όνειρα, σε παρακαλώ, ειδοποίησε με....

                                           Με αγάπη,
                                            Harry Potter

Έκλεισα το γράμμα προβληματισμένη. Πάντως εγώ δεν είδα τίποτα ως τώρα....

..................

Harry's Pov

Έστειλα το γράμμα στην Y/n. Ελπίζω να το πείρε. Μόνο εγώ και ο Ron ξέρουμε για το γράμμα. Δεν είπαμε τίποτα στην Hermione. Πραγματικά είναι τόσο έξυπνη αλλά αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει. Και ομολογώ είναι το μόνο πράγμα που δεν κατάλαβε ο ξερόλας!

-Της το έστειλες? Με ρωτησε ο Ron και με εβγαλε από τις σκέψεις μου.

-Ναι... Ελπίζω να το έλαβε και να είναι καλά, λέω.

-Ποιος να είναι καλά? Ρώτα η Hermione. Μόλις είχε μπει μέσα στο χώρο αναψυχής του Gryffindor. Προφανώς έκλαιγε πάλι πριν.

-Τίποτα... Είπαμε με μια φωνή εγώ και ο Ron

-Θα το χωνέψω... Είπε και έκατσε σε μια πολυθρόνα και χώθηκε στο κόσμο των βιβλίων για άλλη μια φορα...

...................

Y/n's Pov:

Μπαίνω ξανά μέσα στο σπίτι.

-Τελικά δεν μου είπατε ποιος σκότωσε τους γονείς μου. Θέλω να ξέρω! Είπα

Ο Remus και η Tonks κοίταξαν τον Draco. Ο Draco αναστέναξε και είπε :

-Έλα πάνω...

Μια έκφραση απορίας σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου αλλά τον ακολούθησα. Πήγαμε πάνω στο δωμάτιο μας και καθήσαμε στο κρεβάτι.