With You Forever

Κεφαλαιο 8- Η Εξομολογηση

Το πρωι ξυπνησα, για μαντεψτε που, στο νοσοκομειο παλι. Ο,τι γινει εκει καταλήγω. Οταν ανοιξα τα ματια μου ειδα την Hermione, τον Harry και τον Ron να κάθονται διπλα μου.

-Y/n! Ξυπνησες! Φωναζει χαρουμενα η Hermione και με αγκαλιαζει.

-Πως τα καταφερνεις και παντα καταληγεις στο νοσοκομειο δεν μπορω να καταλαβω! Λεει ο Harry και γελαμε.

- Ναι... Τι έγινε χθες την νύχτα?ρωταω

-Λοιπον, αυτη η ηλιθια η Pansy προσβαλε τους γονεις σου. Εσυ θυμωσες, τα ματια σου αλλαξαν χρώμα και αρχισες να αιωρεισαι. Μετα σηκωσες με ενα κουνημα του χεριου σου την Pansy και υστερα την αφησες να πέσει κατω. Της αξιζε ομως. Μετα απο λιγο ζαλιστηκες και λιποθυμησες. Μου εξηγησε ο Ron.

-Ωχ οχι! Λεω εγω απελπισμενη.

-Μην απελπιζεσαι Y/n... Μου πιανει το χερι η Hermione μιας και ηξερε οτι επρεπε να αφησω κρυφες τις ικανοτητες μου γιατι κινδυνεύω.

Υστερα απο λιγα λεπτα σιγης αποφασισα να σηκωθώ για να ετοιμαστω για την ταξη. Οταν ετοιμαστηκα, βγηκα εξω απο το Gryffindor common room. Τοτε ολοι αρχησαν τους ψηθυρους. Αυτο με εκανε να νιωθω πολυ άβολα. Επιταχυνα το βημα μου και μπηκα γρηγορα μεσα στην ταξη και εκατσα διπλα απο την Hermione. Οι ψηθυροι συνεχιστηκαν και μεσα στην ταξη. Οταν τελειωσε το μαθημα εφυγα γρηγορα και πηγα και εκατσα κατω απο το δεντρο που βρισκόταν σε ενα απομερο μερος. Εκει αρχισαν καυτά δάκρυα να πεφτουν στα ροδοκοκκινα μαγουλα μου. Ενιωθα τοσο αδυναμη...

Draco's Pov

Ηθελα να μιλησω στην Y/n... Εψαξα παντου μεχρι που βγηκα εξω και την ειδα να κλαιει κατω απο ενα δεντρο. Ραγισε η καρδια μου οταν την ειδα. Δεν ξερω. Ενιωσα ενα πονο στο στηθος. Τότε την πλησίασα και έκατσα διπλα της.

-Ήρθες για να με κοροϊδέψεις και εσυ? Μου λεει με ακομα δακρυα να τρεχουν απο τα μαγουλα της.

-Οχι ηρθα να σου μιλησω. Της λεω και σκουπιζω τα δακρυα της. Εξαλλου, μου αρεσε αυτο που εκανες στην Pansy...

-Και εμενα... Ειπε και ενα μικρο χαμογελο σχηματιστηκε στο ομορφο προσωπο της.

-Καταρχήν, θελω να σου ζητησω συγγνώμη γιαυτο που εγινε μια εβδομάδα πριν. Δεν ηθελα να ημουν τοσο απότομος...Απλα δεν ηξερα τι με επιασε... Της λεω μετανιωμενος.

-Ειναι ενταξει. Εξαλλου και εγω νευριασα πολυ και σου φωναξα. Δεν το ηθελα... Μου λεει και με κοιταζει στα ματια μου.