With You Forever

Κεφαλειο 13- Η Διαγραφή Του Χωριού

Ξύπνησα. Ο Draco ακόμα κοιμόταν. Η ωρα ήταν 4:30. Δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ. Έτσι σηκώθηκα σιγά σιγά για να μην ξυπνήσω τον Draco και κατέβηκα κάτω. Βγήκα έξω και άρχισα να κάνω μια βόλτα. Πήγα στο σημείο όπου ο Draco μου ζήτησε να πάμε 2 μέρες πριν. Κάθισα κάτω στο βρεγμένο από την υγρασια γρασίδι. Τότε, δάκρυα άρχισαν να πέφτουν από τα μάτια μου.

-Συγγνώμη μαμά, μπαμπά. Συγγνώμη που δεν ήμουν εκεί να σας σώσω. Δεν πρόλαβα να σας πω αντίο, να σας σφίξω όσο πιο σφικτά μπορουσα στην αγκαλιά μου. Δεν θα μπορέσω να σας ξαναδώ ποτέ... Μου έχετε ήδη λείψει. Μακάρι να μπορούσα να γυρισω τον χρόνο πίσω και να σας σώσω... Είπα καθώς κοιτούσα τον ουρανό.

Μπορεί να πέρασε και 1 ώρα που καθόμουν εκεί να κλαίω σιγανά, με αναφιλητά. Κάποια στιγμή ένιωσα ενα χέρι να ακουμπάει τον ώμο μου. Γύρισα και είδα τον Draco. Εκείνος κάθισε δίπλα μου και με πείρε στην αγκαλιά του.

-Ήξερα ότι θα σε έβρισκα εδώ... Ειπε απαλά.

Εγώ δεν απάντησα. Απλά τον αγκάλιασα πιο σφικτά. Μείναμε έτσι για πολλή ώρα μέχρι που ακούσαμε την Tonks να μας φωνάζει. Ο Draco πείρε το χέρι μου και κατέβηκαμε το μικρό λοφάκι.

-Ελάτε να φάτε πρωινό και ύστερα πρέπει να κάνουμε το ξόρκι. Μας λέει η Tonks.

-Δε θέλω να φάω. Δεν έχω όρεξη. Λεω εγώ.

-Y/n... Πρέπει να φας για να έχεις δυνάμεις. Έχεις μαύρους κύκλους κατω από τα μάτια σου και έχεις αδυνατήσει... Κάνε το για τους γονείς σου.

-Όμως οι γονείς μου δεν είναι πια εδώ... Λέω και τα μάτια μου άρχισαν να βουρκώνουν.

Ο Draco με αγκάλιασε και μου ψηθιρίσε.

-Κάντο για εμένα...

Εγώ τον βλέπω στα μάτια. Εκείνος χαμόγελα απαλά και εγώ γνέφω καταφατικά.

Draco's pov:

Η Y/n δεν άγγιξε σχεδόν καθόλου το πιάτο της. Δεν μπορούσα να την βλέπω έτσι αλλά με το δίκιο της. Έχει χάσει τους γονείς της...

Μετά το πρόγευμα βγήκαμε εξω.

-Λοιπόν θα εκτελέσετε αυτό το ξόρκι που είναι πολυ δυνατό γιαυτό έχουμε κάνει όλη αυτή την προπόνηση...είπε η Tonks και μας είπε ένα ξόρκι που σαν κινέζικα μου ακουγόταν αλλά τέλος πάντων...

Πήραμε τις θέσεις μας. Η Y/n άρχισε να αιωρείται. Και οι δύο εκτελέσαμε. Μια γραμμή εμφανίστηκε πάνω στην γη και άρχισε να προχωρά αργά και σταθερά προς τα σύνορα του χωριού.Ηταν καπως ετσι: