𝐻𝑀𝑆1: 𝒟𝒶𝓂𝒾𝒶𝓃 ℳℴ𝓃𝓉ℯ𝓋ℯ𝓇𝒹ℯ♡

CHAPTER 16

HE was softly staring at Maria because she sleeps like a goddess beside him- in his bed. For him, she's the most beautiful woman he had ever seen in his life.

Last night, they've made love until the dawn and it was a wonderful night of his life dahil iyon ang gabi na sinimulan niya ang plano niya.

"You will be mine soon honey. Mine." He whispered tenderly.

Napapailing na lang siya sa kanyang ginagawa. Dati hindi siya naniniwala sa love at first sight. Well— not until Maria came. Ganito pala ang pag-ibig. Kapag tinamaan ka, tagos hanggang kaluluwa.

Hindi din naman sa kanya mahalaga ang estado ng buhay ng isang tao kasi naniniwala siya na lahat pantay-pantay. Lalo na sa larangan ng pag-ibig.

Fuck! Nagiging romantiko na siya ng dahil kay Maria. Hindi mapigilang magmura ni Damian sa isip niya. It's like he's a hopeless romantic kind of person.

Hangga't maaari, ayaw niyang magising ang dalaga. Napagod niya ito kagabi kaya kailangan nitong magpahinga. Pero hindi na siya papayag na bumalik pa ito sa maid's quarter room para doon mamalagi at gampanan ang pagiging katulong nito.

She will be Mrs. Damian Monteverde—by hook or by crook.

Good thing his father is here. Kararating lang nito galing ng Italy for business summit kasama ang kanyang nakatatandang kapatid na si Daniel. Kakausapin niya ang mga ito ng masinsinan at sasabihin niya ang gusto niyang mangyari.

Sa isiping iyon ay dahan-dahan siyang bumangon sa kama. Sinigurado niyang hindi niya magigising ang dalaga na hanggang ngayon ay mahimbing na mahimbing pa din na natutulog. Binihisan niya na din ito ng kanyang t-shirt at dahil sa maliit sa kanya ang dalaga. Maluwang dito ang kanyang damit.

Damn honey, you look so good wearing my shirt.

Tinungo niya na ang pinto at saktong pagbukas niya ay kakatok pa lang sana ang isang katulong. He remembered her name. She's Sana.

Sino ba naman ang hindi makakaalala sa pangalan nito. Eh halos araw-araw naririnig niya ang salitang yon.

When she introduced herself yesterday. He was stunned for a moment when he heard her name. Pinaulit niya pa sa dalaga dahil baka nabibingi lang siya.

"Yes Sana?" Tanong niya rito.

Medyo nag-aalangan pa ang dalaga base sa ikinikilos nito. Hindi rin ito mapakali.

"A-ahm.. S-si Mi— Maria nandyan po ba señorito?"

"Bakit mo naitanong yan? Baka nasa labas lang at may ginagawa."

Napakamot naman sa noo ang dalaga at mas lalo itong hindi makatingin sa kanya.

"K-kasi po. Nakita po kita kagabi, binuhat niyo po si Maria palabas ng kwarto na inookopahan namin."

O..kay? Medyo nagulat siya sa sinabi nito. "And?" Tanong niyang muli sa dalaga.

"A-ano po, hindi ko naman po sinasadya na makita pong kinidnap este binuhat niyo po si Maria." Nakatungong sabi nito. "Namamahay po kasi ako."

"I see." Aniya sa dalaga saka nagpatuloy na sa paglabas ng kwarto niya at marahang isinara ang pinto. "She's still sleeping, so let's not disturb her. Bumalik kana sa trabaho mo." Pinal na sabi ni Damian.

"K-kasi po señorito, h-hinahanap din po siya ni Manang Celia."

Nilingon ni Damian ang dalaga. "Sana. Sabihin mo sa kanya na natutulog pa at kung maghahanap siya ulit. Sabihin mong kausapin niya ako, okay?"

Tumango naman si Sana, "Opo señorito."

"Good." Tinalikuran niya na ang dalaga at tinungo ang first floor kung saan naroon ang dining room nila.