𝐻𝑀𝑆1: 𝒟𝒶𝓂𝒾𝒶𝓃 ℳℴ𝓃𝓉ℯ𝓋ℯ𝓇𝒹ℯ♡

CHAPTER 11

MARIA woke up late that morning. Kahit hindi niya na nakagisnan ang binata pagkagising niya ay napapangiti pa rin siya. Damian took her many times last night until she begged for him to stop dahil masakit na ang katawan niya at mahapdi na din ang pagkababae niya and up until now, she still feel sore. Mukhang hindi tamang gisingin ang halimaw sa loob nito dahil iba ang nagiging resulta ng pagiging mapusok nila. Nakakapanghina pero sobrang nakakahibang naman.

She look at the bedside table and saw a note kaya't kinuha niya iyon at binasa.

Nasa farm ako ngayon dahil may nanganak na baka. Kailangan naming asikasohin but I'll be back before lunch honey.
I hope you had a good sleep last night honey because I, too had a good sleep. Tccic! Mwah!

Pakiramdam ni Maria ay mapupunit ang mukha niya dahil sa kakangiti nang mabasa niya ang note ni Damian para sa kanya.

Shit naman o!

Kinikilig siya kaya kahit masakit ang katawan niya ay dahan-dahan siyang bumangon. Alas dyes ng umaga pa lang naman kaya makakapaghanda pa siya para sa pananghalian nila ng binata.

Pagkatapos niyang maligo ay nagbihis siya ng isang maluwang na t-shirt at tokong leggings na kulay black. Bago bumaba sa unang palapag ay inayos niya muna ang higaan ng binata na naging higaan niya na din.

Bumaba na din siya at tinungo ang kusina upang maghanda ng makakain para sa pananghalian. Siguradong pagod ang binata kaya nagluto siya ng manok na tinola at nag-gisa ng gulay.

She's humming while cooking and she feels so good today. Ibang klase ang hatid ng ligayang iyon sa kanya.

Pagkatapos niyang magluto ay umakyat siya ulit sa taas at naligo ulit. Mainit ang panahon at walang aircon sa bahay kubo na iyon. Well, may electric fan naman sa taas but that's it. Hindi niya naman masisisi ang binata kung hindi ito nagpalagay ng aircon dahil nga presko din naman ang hangin na pumapasok sa bahay kubo nito.

Nagbihis siyang muli ng bagong damit at hinanap ang suklay na nakalagay sa kanyang backpack bag. Ngunit imbes na suklay ang mahanap niya ay nahagilap ng kanyang kamay ang keypad phone niya.

Iniiwasan niya itong mahawakan pero mukhang kailangan niya ng harapin ang katotohanan. So she took her phone from her bag and opened it. At ganun na lang ang gulat niya sa sunod-sunod na text messages na pumasok sa cellphone niyang iyon. May text messages ni Maximo pero mas marami ang text messages na nakuha niya mula kay Joy.

'Couz kamusta kana dyan?'

'Couz kanina pa kita tinatawagan but you're out of reach. Okay ka lang ba?'

'Couz ayaw ko na dito sa States, gusto ko nang bumalik dyan sa Philippines para makasama ko si Damian'

'Ano na couz'? Kumusta ang Damian ko? Okay lang ba siya?'

'Wala bang ibang babae na nagpupunta at inaakit ang boyfriend ko?'

'Couz sumagot ka naman! Bakit ba nakapatay ang phone mo?! Di ba sabi ko sayo wag mong patayin ang phone mo dahil tatawag ako?'

'Please couz'.. Ilang beses na akong tumawag sayo pero bakit nakapatay ang phone mo? Wala bang signal dyan?'

Ilan lang ang mga text messages na iyon na galing kay Joy. And then suddenly, all Maria's delightful feelings subside. She feels so guilty. Imbes na bantayan niya ang boyfriend ng pinsan niya ay sinalakay niya pa ito.

What have I done?

IT'S NEAR midnight but Damian was nowhere to be found. Ini-off niyang muli ang kanyang cellphone kanina pagkatapos niyang basahin ang mga text messages ng pinsan niya at ni Maximo.