Babies of Mr. Stranger

Chapter 21

Nagising na lang ako ng maramdamang parang may bumubuhat sa'kin.dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at tumambad sa'kin ang dibdib ni Dielan. Saan niya naman kaya ako dadalhin

"Hey. Sa'n mo ako dadalhin?" I ask

"Oh,sorry, did I wake you?" tanong niya

"Sa tingin mo? Teka,ibaba mo nanga ako." Sabi ko, wala namang pagdadalawang isip na ibinaba ako "Saan mo'ko dadalhin? Si Rosyana, walang magbabantay sa kaniya."

"Don't worry about him---"

"Her siya." Pagtatama ko

Tumango tango naman ito "Y-yeah..her... so 'yun nga mahal ko, nagising na ang mahal mong kaibigan. She wants to be alone so I carried you, we'll going to hotel that's not far away here para madalaw natin siya bukas."

"What? Gising na siya? Bakit hindi mo ako ginising? Tara balikan natin." Akma akong babalik sa loob ng hospital ng pinigilan niya ako

"She's still not in the mood,baby. Let h-her be. Kailangan niya din muna ng pahinga. She needs to heal her heart. I'm sorry if I didn't wake you up. Siya narin kasi nagsabi na 'wag kanang gisingin at iniisip ang baby natin." Para namang may humaplos sa puso ko sa huling sinabi niya.

Ako pa talaga iniisip niya at si Baby taliwas sa kalagayan niya. Kaya mahal na mahal ko ang baklang 'yon. Para narin kasing kapatid ang turing ko sa kaniya.

Tumango nalang ako bilang sagot. "Saan tayo mag-i-stay?"

"Hotel---"

Hindi ko na siya pinatapos ng hawakan ko ang matitipunong braso niya

"Nagugutom ako." Nakangusong ani ko

"I know,kaninang tulog ka, naririnig kong sumisigaw na si baby sa tummy mo." Nakangiting aniya

"Asa'n na 'yung binili mo? 'yun nalang kainin ko."

"Naiwan ko na sa krato ni Rosyana. S-she's hungry,so. Yeah." Sagot nito

Napakunot ang noo ko dahil sa tuwing binabanggit niya 'yung 'she' nabubulol siya.

Bumuntong hininga nalang ako. Masasanay din siya

Iginaya niya na ako papasok ng sasakyan niya. Tahimik lang kaming dalawa habang tinatahak ang daan papuntang hotel kung saan kami mag-i-stay.

"You seems like you loved so much your friend,huh." Pambabasag ni Dielan sa katahimikan kaya napalingon ako sa kaniya

"Oo naman,parang kapatid na ang turing ko sa kaniya." Saad ko

"I see,I saw it,earlier. When you cry I realize that she's so much important to you."

Napangiti ako habang inaalala ang mga kabaliwan naming dalawa ng baklang 'yon.

"Wala na siyang mga magulang...I mean,they arev still alived. But, they abandoned him because of what she is . Hindi tanggap ng parents niya na shokla siya." Napabuntong hininga ako "I met him in a famous resto. As usual,nakikipagsabunutan siya no'n. It's accidentally she bumped me. Sa totoo lang , imbis na ako dapat ang magalit siya pa ang nagtaray sa'kin." Natatawa kong kwento

Totoo 'yon, ako na nga iyong napasalampak sa sahig. Ako na 'yung namilipit sa sakit dahil sa pagkakambangga niya ako pa 'yong parang nakasakit that time dahil ako pa ang tinarayan niya.

"She's so harsh." Bulong niya pero rinig ko

Natawa ako ng bahagya "Yeah,hindi naman technically na harsh. Masakit lang siya magsalita but she never lay her hand on me maging sa kambal. Masungit at medyo may pagka—alam mona... pero,sobra kung magmahal 'yon. Never siyang nagtatanim ng galit sa mga taong nakakagawa ng bad sa kaniya."