Babies of Mr. Stranger

Chapter 30

15+

"Mommy,Papa's birthday tomorrow, dapat po i-surprise nap o natin siya."Gillian said

Napaisip naman ako. Oo nga pala kaarwan na ni Dielan bukas pero wala pa akong naiisip na iregalo sa kaniya.

Simula ng nagkaayos kami wala na siyang ibang inatupag kundi ang trabaho niya at kami. Mas lalong nasobrahn ang ginugugol niyang oras para sa amin. Kaya hindi na ako magtataka kung hindi niya pa naaalala ang kaarawan niya.

At ngayon,wala siya dito sa pilipinas at pumuntang ibang bansa last week at hanggang ngayon ay hindi pa bumabalik. One week siya doon for business.Anim na araw na siya doon,t ngayon ata ang huling araw niya. At sa pagkakaalam ko, madaling araw ang dating niya.I'm not sure, kasi hindi naman siya nagbabalita sa'kin.Kaya't mas mabuting mapaaga na ang preparasyon naming para sa pagsusurpresa sa kaniya.

It's not my plan to have a surprise for Dielan. It was my daughter's plan. Wala na siyang ibang bukambibig kundi ang pagpaplano sa kaarawan ng ama niya kaya't sinasakyan nalang namin.

Mas lalongbumalik ang sigla ng mga anak ko ng malaman nilang ayos na kami ng ama nila.Not totally sa side ng anak kong si Dylan.He's still serious pagdating sa ama. Pero ngumingiti na rin ito minsan kapag may joke ang ama nila na sobrang nakakatawa.

I'm now happy because I know that we're not in the cage of the past. Naka focus na kaming lahat sa present. Unti unti kong tinatanggap ang lahat and that made my heart relieve. Keep your face to the sunshine and you cannot see a shadow anymore. It takes but one positive thought when given a chance to survive and thrive to overpower an entire life of negative thoughts.

Ngayong maayos na ang lahat sa'min. He already planned about our wedding , hinihintay niya na lang ang pagpayag ko. I want us to be married pero madami pa kaming dapat tapusin at ayusin. I still give him a chance to think again about marrying. Married is not easy for person who have a relationship. Married it means maitatali ka. Gustok ko 'yon at napag-isipan ko na. I'm just getting ready kung kailan at kung saan ko sasabihin.

It's already seven in the evening and guess what? Hindi naming sa bahay ginawa ang pagsusurpresa kundi dito sa bahay ni Dielan. We already called his friends 'yong ibang mga kamag-anak niya. 'yong iba andito na 'yong iba naman wala pa. Lahat kami nagtulong tulong sa pag-aayos sa pagluluto at iba pa. talagang pinag-isipan at pinaghandaan naming ang lahat. Hindi ko rin alam kung anong plano ni Gillian kung paano papapuntahin ang ama dito ng hindi nagdududa.

"Mare, paalis na daw ang Mr. mo sa America. Ang sabi, baka bukas ng umaga or madaling araw ay andito na siya pilipinas." Paliwanag kaagad ni Rosyana

"Teka! Bakit nagsasabi siya sa inyo kung kailan siya uuwi.Bakit sa'kin,hindi?" nagtataka kong tanong

Napapansin ko na rin 'yon. Nagsasabi siya ng date at time kung kailan siya makakabalik pero sa'kin hindi pa siya tumatawag.

"Aba malay ko,baka isusurprise ka rin."

"Surprise? Hindi ko naman kaarawan or kung anong okasyon maliban na lang sa kaarawan niya. Alangan naman siya ang mismong magsurpresa sa sarili niya bukas." Nagsalubong ang kilay ko " Siya nga dapat ang masurpresa dahil sa mga pinaplano niyang pamangkin mo." I said while pointing my index finger on my daughter's to her place whose arranging those balloons na tinutulungan naman nina Shaina.

Nakilala ko na rin ang anak niya. And it's triplets,dalawang lalaki isang babae. I don't remember their name but I know na mas Malaki ang nakuha nila saama kaysa sa ina nila.

Sa aming lahat si Gillian lang ang sobrang excited.

"Aba,malay ko,baka naman nagtatampo."

"Maayos kami bago siya umalis."