PERENNIAL STORM

CHAPTER FOURTEEN

Mapayapang silid ang bumungad saakin pag gising ko. Hinawakan ko ang aking tiyan at doon ako nakahinga ng maluwag ng malamang  walang nagbago dito. Ang mga luha koy lumitaw agad na parang mga tutubing ayaw magpaawat. Bakit ba tayo umiiyak sa tuwing nasasaktan? Kung nasobraan sa saya pumapatak din ang ating luha. Ano ba ang nasa mata na di kayang ibigkas ng ating baba?

"M-maam, k-kumusta ang pakiramdam niyo?" tumingin ako kay Aleya na kakapasok lamang sa silid kaya pinunasahan ko agad ang aking mga luha. "M-maam nahimatay po kayo kagabi at d-dinugo kayo." I can see incoming tears in her eyes. Luha ulit, panibagong luha.

"Ano'ng sabi ng doctor?" my voice suddendly cracked and glanced at the window beside me. "Hindi ko pa nga siya nalalabas ay pinapakita ko na ang pagiging walang kwenta kong Ina. Pinabayaan ko lang ang sarili kong masaktan at di man lang inaalala ang kalagayan niya." narinig ko ang pagsinghot niya kaya binalik ko ang mga mata sa direksyon niya.

"M-maam, tatawagin ko muna ang doctor." pero bago pa siya makahakbang ay nahawakan ko na ang kanyang kaliwang kamay. "P-pumunta ba si Dame dito?" yumuko lamang siya kaya dahan-dahan ko siyang binitawan at tumingin na lamang sa kawalan.

"H-hindi niya po siguro alam na nandito ka dahil pag-uwi ko kanina sa bahay ay wala pa siya doon, hindi pa siguro siya n-nakakauwi." tumango lamang ako at inalala ang nangyari kagabi. Kung masaya na siya sa iba ay diko na ipipilit pa ang sarili ko dahil hindi naman siguro siya makakahanap ng iba kung may nararamdaman pa siya para sa akin.

Ilang minuto ang lumipas ay bumalik si Aleya kasama ang may ka-edaran na babaeng doctor.

I tried to smile to show my greeting. "How do you feel? You have a healthy body and what you experienced right now is normal since you're still in your first trimester. You're still on your ten weeks so being emotional all the time is part of it and also the reason why you got fainted. I don't know what's the reason behind it but I can see that your baby is so strong just like you." I smiled after hearing those words.

My baby is strong.

"Don't worry about the possible miscarriage because that will never happen in your case. Most people really think that miscarriage occurs when you're stress without knowing that stress doesn't cause miscarriage although it causes high blood pressure and heart diseases and high blood sugar levels as well but there is still no proof that stress or physical or sexual activity causes miscarriage."

"Dinugo narin kasi ako noon."

"Bleeding has a lot of definition, it depends also on the color of the blood released. In your issue, the cause of the bleed was a small Subchorionic Hemorrhage(hematoma) it happens when the placenta slightly detaches from the wall of the womb. A sac forms in the gap between the two. Smaller ones like you are the most common.  Many women who have hematomas go on to have healthy pregnancies so don't be afraid." I feel relieved.

"T-thankyou so much Doc." she then smiled.

"Bleeding in the first trimester can be alarming for the first-timer like you." she then roamed her eyes. "Single mom?" I paused for a while and slightly nodded my head. Later on, I heard Aleya's heavy sighed.

"Pregnancy can be a roller coaster of emotions and symptoms. Just always be with people you love and trust in the loop. Having someone to talk about what you're going through can make the experience much easier. I will just check your bills pagkatapos mong mabayaran ay pwede na kayong lumabas mamaya." she smiled genuinely. "Don't stress yourself and have at least 3 days of bed rest, okay?" tumango na lamang ako at pagkatapos ay nagpaalam na saamin.

"Alam mo ba noong nalaman kong buntis ako ay diko siya kayang tanggapin dahil sa tingin ko'y bunga lamang siya ng galit ni Dame." Aleya remained silent. I looked at window again and remember that night.

Gabi na at handa na sana akong humiga sa kama para matulog ng biglang bumukas ng sobrang paglakas lakas ang pinto na sa tingin koy kung hindi ito matibay ay baka agad na itong natumba sa talampakan. Ngumiti agad si Dame at tinulak ang pinto para magsara.

"D-dame b-bakit ka nandito, n-nakainom kaba?" mapupungay ang kanyang mga matang tumingin sa akin.

"Namiss ko bigla ang katawan mo Avora. Hindi ko naiputok sa loob kagabi kaya nanghinayang ako bigla."  lumapit siya saakin at walang-awa niya akong tinulak sa kama,naamoy ko pa ang malakas na baho ng alcohol sa bibig niya. "I loved you so much but you always end up hurting me. Alam kong hindi ako perpektong lalaki pero inalagaan kita ng mabuti. Saan ba ako nagkulang sayo Avora?" his voice broke. Binalibag niya ang lampshade na nakalagay sa gilid dahilan para mabasag ito sa sahig. "Ikaw ang unang babaeng minahal ko ng todo at ikaw rin ang dahilan kung bakit ako nagkaganito ngayon." sigaw niya. Nilaparo niya ang kanang bahagi ng pisngi ko pagkatapos ay sinangga sa kaliwang bahagi gamit ang kanyang isang kamay dahilan para makulong ang buo kong mukha sa kanyang dalawang kamay.

"Sinaktan at ginago mo ako ng ilang beses pero bakit sa bawat luha moy parang kasalanan ko pa? Ako ang biktima mula pa sa umpisa Avora." hindi ko siya kayang sagutin dahil walang lumalabas na salita galing sa aking bibig.

Pinunit niya ang lahat ng damit ko at basta niya nalang ako pinatihaya sa kama. "Ang ganda ng katawan mo kaya maraming naiingganyo." agad niyang kinagat ang utong ko. "D-dame t-tama na." pagmamakaawa ko.

"Kung makasalita ka naman ay parang di mo nagustuhan. Bakit paano kaba nila pinapaligaya sa kama? Ganito ba?" pagkatapos ay dali-dali niyang tinanggal ang sinturon niya at pinasok agad ang kanya. "D-dame ang s-sakit." hikbing sabi ko dahil sa pagpasok niya bigla.

"Ako lang ang naging jowa mo pero ibat-ibang lalaki na ang nakatikim sayo." Pagkatapos ay bumayo siya kaya mas naramdam ko ang hapdi. "Iningatan kita pero hindi ako ang nakauna sayo diba?" mas lalo akong naiyak dahil sa narinig ko. "Tangina mo Avora. Hindi kalang mamamatay tao, ang dumi-dumi mo pa. Pina-ikot mo lang ako mula pa sa umpisa." mas binilasan niya pa ang pagbayo hanggang sa pumutok ito sa loob tulad ng gusto niya at pagkatapos ay iniwan lamang ako sa ganoong posisyon.

Siya nasarapan habang ako'y nasaktan.

"M-maam." niyakap ako bigla ni Aleya.

"Ewan ko kung dapat ko bang sabihin sayo to pero may nangyari ulit saaming dalawa ni Dame. Iyon ang unang pagkakataong hindi niya ako pinuwersa pero di ko kailanman narinig sakanyang bibig ang pag-aalala niya sa bata, ni hindi niya nga natanong kung hindi ba iyon nakakasama. A-aleya p-pagod na ako, s-suko na ako." at sa muling pagkakataon ay bumagsak ulit ang di ko mabilang luha.

I quit not because I'm weak but because I was really hurt.

------------------------------------------------------------

🔸Stress alone can't cause miscarriage not unless you have previous medical issues.🔸