PERENNIAL STORM

CHAPTER TWENTY

Dame was having a 1-week seminar at Visayas area, Cebu to be more specific. Miss kuna siya agad dalawang araw palang na wala siya. I get up lazily and prepared myself for work. Ang aga-aga pa pero ang itim na ng kalangitan parang sumasabay sa nararamdaman ko ngayon. Buong araw akong wala sa sarili habang nagtatrabaho para bang hindi ako mapakali at gusto ko nalang umuwi ng maaga para magpahinga. Dame called me earlier to remind me to eat my dinner later dahil baka daw bukas na ulit siya makakatawag dahil sa schedule niya.

It's already 8 pm on my watch when I decided to go home.

"Overtime po ma'am?" sabi ng katrabaho ko.

"May tinapos lang, una na ako." sabi ko.

"Ingat po ma'am." I just nod my head and continue walking.

Naghintay na ako ng taxi sa waiting shed, medyo may kalayuan sa opisina ko pero dito kasi humihinto ang mga pampasaherong sasakyan. I don't have a car because I don't know how to drive and I don't want to learn to drive as well. My parents both died inside the car and my aunt died because of the car so what's the purpose of having a car if I will end up like that. 

Now now na masaya na ang buhay ko.

Ako nalang mag-isa ang naghihintay dito kaya medyo kinabahan ako. Bakit ka naman kasi nagpagabi masyado Avora? nasanay kasi ako na sinusundo ako ni Dame palagi. Bibigyan niya sana ako ng taga sundo pero hindi ako pumayag dahil hindi naman ako bata at hindi ko naman hawak ang 15 billion na ninakaw ng Philhealth.

Mahigit sampung minuto na akong naghihintay pero wala paring dumadaan hanggang sa may itim na sasakyang biglang huminto sa harapan ko at lumabas ang dalawang di ko kilalang lalaki dahil nakatago ang kanilang mga mukha. Papalapit sila sa gawi ko kaya nataranta ako at mabilis na tumakbo pero naabutan ako ng isa at biglang tinakpan ang aking bibig dahilan para mawalan ako ng malay.

Nagising ako sa puro puting kwarto. Tinignan ko ang palagid pero bukod sa kama at ilaw galing sa kisame ay wala ng iba. Bumangon ako para sana lumabas ng may maramdaman akong posas sa aking kaliwa kong paa. Sinubukan ko itong tanggalin ngunit susi lamang ang makakabukas nito.

"Tulong! Please pakawalan niyo ko dito!" malakas na sigaw ko habang humahagulhol na sa kakaiyak.

Mabilis na pumasok ang tatlong lalaki at ngumiti na parang demonyo sa harapan ko.

"A-anong gagawin n'yo saakin parang awa n'yo na hindi ako mayaman gaya ng inaakala n'yo baka nagkamali kayo ng hinuli. Wala po akong naging kaaway sa-" lumapit agad saakin ang isa at nilagyan ng tape ang aking bibig, pinigilan ko siya pero hinawakan lamang ng isa pang lalaki ang dalawa kong kamay papunta sa likod ko at iginapos ito gamit ang pisi.

Umiyak lamang ako ng umiyak hanggang sa maawa sila sa akin. Wala akong maalalang naging kaaway ko at nagalit sa akin kaya bakit nila ako ginaganito.

"Ang gandang babae, ang kinis ng kutis." pagkatapos ay hinaplos niya ang binti ko pataas sa hita ko. Sumigaw ako ng pagkalakas-lakas habang nag uunahang tumulo ang mga luha ko. Nakasuot ako ng business suit kaya madali niyang napataas ang aking palda. Sinipa ko siya gamit ang kanan kong paa dahilan para mapaatras siya pero wala pang limang segundo ay tumayo siya at sinampal ako. "Wag kang mag inarte dahil itong gabi na to ang hindi mo makakalimutan hanggang sa huling hininga mo." Namanhid agad ang kanang pisngi ko dahil sa ginawa niya nahagip pa sa paningin ko ang dalawang taong nginitian lamang ako.

"Oscar wag mo kasing binibigla papunta rin tayo dyan picturan muna natin yan sa ngayon." sabi ng isa lalake sa pintuan habang sumisindi ng sigarilyo.

"Ano hubadan naba natin?" tanong ng isa pa at nilagyan ng posas ang paang ginamit ko pagsipa kanina. Tumawa lamang ang lalaking sinipa ko at walang awang kumuha ng malaking gunting at ginupit ang ang damit ko. Iyak lamang ako ng iyak dahil hindi ako makapagsalita. Walang tigil ang paggalaw ko para hindi niya matapos ang ginagawa niya ngunit agad niya akong sinabunutan at itinapat ang malaking gunting sa mismong leeg ko. "Isang galaw mo pa at hindi ako magdadalawang  isip na isaksak to sa puting leeg mo." pagkatapos ay binitawan niya ang aking buhok at pinagpatuloy ang kanyang ginagawa. Wala akong lakas laban sa kanila. Wala akong magawa dahil tatlo sila at alam kong walang tutulong saakin dito dahil wala si Dame. Pero sana dinggin ng langit ang hiling ko.