PERENNIAL STORM

CHAPTER TWENTY-THREE

It's really hard how I worked on our love, how much I sacrificed that makes our relationship last longer but still I failed, heart break is truly unendurable indeed. I know that someday someone will see my worth, my existence. I deserved to be happy like them, like Dame.

Gaya ng sabi niya kahapon ay sinamahan niya nga ako ngayon. Pero kung dati gusto ko siyang nandito sa tabi ko ngayon parang hindi na ako masaya. Kasama niya nga ako pero para bang may mali. Hindi ko matawag na kabit yung sarili ko dahil hindi pa naman sila kasal pero ang gulo lang masyado. Babae ako at alam ko ang pikaramdan kong gaano kasakit malamang niloloko kalang ng tao mong mahal. Ano ba itong mundong pinasok ko, mas magulo pa kaysa sa problema ng presidente sa Pilipinas.

Umupo kaming dalawa sa waiting area at naghihinatay na lamang na tawagin ng nurse. Walang gustong magsalita kaya tahimik lang kaming nakaupo, ibang-iba sa magkasintahang nasa aming harapan. Hindi ko alam kong buntis siya dahil hindi pa klaro ang kanyang tiyan pero napangiti ako sa kanilang dalawa dahil pilit siyang inaakbayan ng lalaki pero inaalis lang ng babae at para bang naiirita na sa kakulitan ng nobyo niya. Nakatingin lamang ako sakanila hanggang sa tawagin na kami ng nurse.

When we entered, the doctor as usual smiled on us. "So, hindi na busy si Daddy ngayon at nakasama na kay mommy." ngiti niyang wika.  I don't know how to react kaya minabuti ko na lamang na tumahimik at umupo. Dame remained quite as well and just standing behind me. Binigyan siya ng upuan pero tinanggihan niya lang.

"So how's your feeling so far?" she asked.

"My morning sickness and fatigue lessen a little bit but I experienced another weird feeling. Like dizziness more often and had weird discharged this past few days. I can say that it really increases than my normal discharged." tumingin ako kay Dame na hindi ko namalayang nakatingin na pala ng seryoso saakin.

"Let's check the baby first before I'll discussed new things you need to know." tumango ako sakanya at ngumiti, pagkatapos ay nagbihis na for the ultrasound.

Inalayan ako Dame humiga kahit na kayang-kaya ko naman. Ang plastic masyado. Para bang hindi nananakit ng tao.

The doctor put a gel on my stomach and used transducer to produced clear image of the baby.
"Take a look. The baby is now three inches long. The face is almost fully formed, and the nose, eyelids, and ears are almost completely developed. The baby even got an upper lip." She looked at us and smiled. "So cute. Tho we cannot see the gender yet but your baby is starting to move a little, but it’s still too early for you to feel those movements. You're now 12 weeks pregnant which means that you're in month 3 of your pregnancy. Only 6 months left to go and you will finally give birth of your baby."

Naramdaman ko ang biglaang pagkapit ni dame sa kaliwa kong kamay kaya tinignan ko siya pero yung mata niya ay nasa harapan ko, where the computer screen located. I saw happiness filled in his face which made me cried. Pinangarap namin to noon eh, gusto naming magkaroon ng anak at mamuhay ng payapa bilang isang pamilya.

The doctor suddenly laughed kay tinignan ko siya. "When your wife came her before, she cried. Now she's crying again. Girls hormone is totally different from boys."

After that she used doppler to heard our baby's fetal heartbeat. And as we heard the beat, I cried again but I'm not alone this time because I feel a drop of tear fell and landed at my wrist which made my heart race in glee and joy.

Afterward, she suggested me to stay healthy always. She told me also that the discharge thing is normal in 2nd trimester 'til the delivery period. She also give me another date for my next prenal visit.

Habang naglalakad na kami palabas ay hindi ko maiwasang tumingin sa imahe ng aking anak. Dame requested a copy of the our baby's picture earlier. I already have two sonogram because I also asked a copy of my last prenatal but still my heart can't stop beating in happiness hanggang sa hindi ko namalayang may nabangga akong tao. Dali-dali akong hinawakan ni Dame pagkatapos. Nahulog ko ang litrato sa sahig dahil sa bigla kaya mabilis itong pinulot ni Dame pero hindi doon ang aking atensyon kundi sa taong nasa harapan ko. Nanlaki agad ang kanyang mata at bigla akong niyakap ng sobrang higpit.

"Maam Ashiel,akala ko patay kana." na estatwa ako bigla at hindi ko kayang yakapin siya pabalik dahil sa sobrang kaba.

"A-aimee."

"Maam. Nahuli naba sila ng mga pulis? Nasa kulungan naba sila? Maam pagbalik mo dito hindi na kita napuntahan dahil sa trabaho ko pero nung kumalat ang litrato mo. Gusto kitang hanapin para tulungan sana dahil..." humiwalay agad ako sakanya para putulin ang kanyang storya.

"A-aimee anong ginagawa mo dito?" kinabahang tanong ko kasabay ng paglingon ko sa taong nasa gilid ko. I saw his face turned dark while watching Aimee's rant.

"Nag... S-sir Dametrius?" gulat na tanong ni Aimee pagkatapos ay tumingin sa tyan ko at sa sonogram na hawak ni Dame. "B-buntis ka po? Akala ko ikakasal na si Sir Dametrius kay Maam.."

"A-aimee mag-uusap nalang tayo sa susunod. Nagmamadali kasi kaming dalawa. Ibigay mo nalang sakin yung contact mo." mabuti at agad niyang binigay ang card niya pagkatapos ay ngumisi sa amin. "Masaya ako sayo maam at sa rami ng napagdaanan mo naging masaya parin ang buhay mo." tipid lamang akong ngumiti at naunang maglakad palabas pero nakailang hakbang na ako ay wala parin akong narinig na yapak na nakasunod saakin kaya binalik ko ulit ang aking tingin.

I saw Aimee's nodding first and left Dame peacefully pagkatapos ay naglakad na papunta sa direksyon ko. May pagtataka man sa isipan ay minabuti ko nalamang na tumahimik. When we entered his car hindi niya agad ito pinaandar at tumingin lamang ng malalim sa harapan dahilan para mas lalo akong kabahan.

"Avora. Tell me what happen please." nakita ko ang biglang pagtulo ng kanyang luha at biglang sinuntok ang manibela. "Avora. ano ba talaga ang nangyari sayo sa America?"

Now he's opening this topic.

"Bago ko sagutin ang tanong mo. Pwede bang tanong ko muna ang sagutin mo.. I-ikaw diba?I-ikaw ang nagkalat sa mga litrato ko."

Hindi niya ako sinagot kaya mas lalo kung napatunayang totoo nga ang lahat. Siya ang nagpost ng mga larawan ko sa internet kaya kumalat at nalaman ng lahat.