Chapter 15

223 7 0
                                    

Chapter 15

"Are you going somewhere?" Sulpot ni kuya mula sa aking harapan. Agad ko siyang hinarap habang suot-suot ang aking shoulder bag.

"Yes kuya," I answered him.

He raised a brow at me, sinuri niya pa ako bago siya nag kibit balikat. "Umuwi ka rin,"

Tumango ako. "Saglit lang naman ako,"

Tumango siya at nilampasan na ako. Napa isip ako kung may problem ba siya o ano, dahil mukhang wala siya sa mood. I went out home after that.

Naguguluhan parin ako, ilang buwan na ang nakakalipas pero hindi siya maalis-alis sa isipan ko. Kailangan kong ilabas ang nasa aking isipan, and I know they'll going to listened to me. Dahil 'yun lang ang paraan para matahimik ako, pati ang aking iniisip.

Ngumiti ako nang tuluyang makalapit sa kanila, while holding the basket of flowers. Umupo ako sa damuhan pagkatapos lagyan iyon ng sapin, at tinanggal ang mga dumi sa kanilang lapida.

"Good morning lolo, lola, mommy and daddy.." nilingon ko ang kabilang lapida nila mommy.

Yumuko ako at pinaglaruan ang damo, hindi ko alam kung saan ako nag sisimula. "I've.. been so confused with my feelings.." I smiled. "But I'm fine po, I'm okay! I just confused lang naman po about thay guy. Though.. he's really gone for a months now," ngumiti ako ng mapait.

Lumakas ang hangin. "Sorry for breaking my promise mommy and daddy, lolo dad and lola ma.. pinigilan ko naman p-po.." pumiyok ang akong boses.

My eyes heated. "Wala naman napo siya pero bakit ganito ang nararamdaman ko? Masaya ako dapat, dahil wala na siya. Wala na ang nga katulad niya sa paligid ko.." tila may tumusok na karayom sa aking dibdib.

I sighed deeply, trying to calm myself. I don't want to breakdown infront of them, pero maging ang sarili ko'y tinataksil ako.

Damn, I don't want to feel this way. Kung pwede ko kang diktihan ang sarili ko. But I know, he's.. special to me.

But I couldn't just decided on my own, dapt hindi na 'to puro sa akin, nangako ako sa kanila. I shouldn't disobey them.

"Aliann.."

I gasped, when I heard tita's voice. Agad ko siyang nilingon, at nakitang maamo niyang mukha maging ang mga matang nang susumamo at tila naawa.

Lumapit siya sa akin at lumuhod, at pinantayan ang aming mga mata.

She patted my head, after she placed it on the top of it. She was smiling like she meant it.

"May nagugustuhan kana ba at 'yon ang nasabi mo sa kanila?" She caress ny hair, and she said it in a soft tone.

Lumunok ako.

She chuckled a bit. "You're a lady now, aki. You shouldn't decided what you want." She looked at me, straighly on my eyes.

"Being selfish doesn't mean you're a bad person. You're just making yourself happy." She caress my hair. "Being inlove isn't a bad thing. Your grandparents, and your parents will be happy for you, once they know that you're already fall inlove."

"Ang pag ibig, kailangan mong sumugal. Walang mangyayari kung ikaw mismo hindi kapa handang masaktan at isugal kung anong meron ka. Higit sa lahat kung hindi kapa handa. If you really want, then go, don't mind others,"

She smiled at me and caress my cheeks now. "Be selfish, minsan kung kailan pa tayo nagiging makasarili duon tayo sasaya.."

**

Miguel:
Let's go out, snorkeling.

I bit my bottom lip. It was his first message, sa naka lipas na ilang buwan.

De Villiere #2 : Pointless DaysTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon