De Villiere #2 : Pointless Days

Chapter 21

Chapter 21

"Aki" I heard kuya called me from my back. Agad ko siyang nilongon habang naka harap parin sa laptop.

He glanced at my laptop too. He sighed heavily before walking towards at me, napa singhap ako ng siya na mismo ang nag sarado ng aking laptop.

"You should sleep, it's not healthy for you and for the baby that you're still awake at this night" nilingon niya ang orasan.

I bit my bottom lip. I'm still studying, halos kakasimula lang ng first semester. I'm now a 4th year college, I also have a baby bump on my tummy.

"M-may gagawin pa 'ko kuya.."

He shook his head. "You should drop out.." binuhay niya ako at agad akong napa kapit sa kaniya. "Pwede kang mag patuloy sa pag aaral, kapag napanganak mo na ang pamangkin ko.." he smiled softly.

Nanubig ang aking mga mata. He saw that too, kaya hinalikan niya ang aking ulo. "May trabaho na si kuya, dito 'ko mismo palalaguin ang business natin. Sa ngayon, dapat mong isipin si baby.. alright? Makinig ka kay kuya.." aniya.

After what kuya said, nakinig ako sa kaniya. Nung 3rd year college ako at halos bilang nalang naman ang tinake ko rito sa California, hindi pa masyado malaki ang t'yan ko. Hindi ako naststress dahil halos graduating na nga ako. Ngunit, nung nag start na ang 1st sem, dun na 'ko naging antukin at bungnutin sa lahat ng bagay. Gusto ko nalang humiga at matulog buong mag damag.

Isang araw lang, ay tuluyan na akong tumigil sa pag aaral. I was relieved at first, but I can't help it to overthink. Hindi ako pwedeng mag desisyon na 'yung para sa sarili ko lang, dahil dalawa na kaming nabubuhay.

Marami akong pinag kaabalahan, nanuod ako ng mga videos, about the how long would take kapag nanganak ako. Ngunit, natakot naman ako sa procedure nung isang nanganak, kaya tinigil ko narin. Nanuod ako ng mga cartoons, 'cause I was thinking of it, in every each day.

I was thankful, this month that I'm carrying my baby, wala pa akong cravings kaya hindi naka dagdag sa iisipin at alalahanin ni kuya kapag sinumpong ako. Nag aalala narin ako sa kaniya dahil nitong nakakaraang araw ay nagiging workaholic na siya. Nagiging abala na siya sa pag papalago ng business namin rito sa California.

I saw him entering in this house. Lalapit na sana ako sa kaniya ng tuluyan na siyang humiga sa sofa, at nilagay ang braso sa kaniyang noo, at pinikit ang mga mata.

I sighed heavily and walked towards at him. Sinuri ko siya at hindi ko inaasahan na makaka tulog siya agad.

I glanced at the wall clock. 11pm. I looked back at him, before walking away. Kumuha ako ng comforter at bumalik sa kaniya, pinatong sa kaniya ang kumot.

I smiled at bit. He doesn't know how I'm thankful I was for having him, for being a good brother to me. Kailanman hindi niya ako pinabayaan, sa mga ganitong sitwasyon.

Babawi ako sa'yo kuya, I promise.

"Wear dress, para maging komportable ka.." kuya remind me.

I nodded at him, and get myself a dress at nag handa para umalis. Ngayon na kasi malalaman ang gender ng aking anak. And I really didn't expect this year would be so fast.

"Kababayan?"

Napakurap ako sa doctora na nasa aking harapan, ganon rin si kuya na nagulat sa biglang pag salita ni doctora na tagalog.

"Pilipino po kayo, doc?" I said.

Inalalayan niya ako at nilagyan ang aking t'yan ng parang jel, malamig.

Doctora chuckled at bit. "Yes, aliann..." She said. "How you feeling?"

Nanubig ang aking mga mata, ha ang naka tingin sa monitor. I could see her, she's so tiny.. damn, I love her so much.