De Villiere #2 : Pointless Days

Chapter 25

Chapter 25

"Kuya, I want it down. Sabihin na natin na.. kahit mga limang buwan, basta hindi aabot ng isang taon this year.." I said seriously, habang kausap si kuya sa'king phone.

I heard him sighed. "Alright, I will help you.."

Sinandal ko ang aking likuran sa inuupuan habang naka tanaw sa labas ng bahay. "Alright kuya, thank you.."

"Alright. See you after a weeks.." I hang up the call after that.

Huminga ako ng malalim at pinakawalan ito. It's still morning here, kaya gabi pa sa kanila, he said liam and blare was already asleep kaya hindi ko na inatubling tawagan sila sa mga oras na ito.

"Kumain na tayo iha.." pang anyaya ni tita habang naka ngiti.

Tumango ako sa kaniya at pumunta sa dining area. Nag handa naman siya ng pagkain kaya tumulong narin ako sa pag lalagay ng pagkain.

"I didn't.. tell you about this.. pero, na coconfused lang ako iha.. kung bakit naruon si miguel?"

Tinignan ko siya. "A-ahm.."

Nag sandok siya ng kanin at nilagay sa plato. "Alam kong.. imposible pa sa mga oras na ito, dahil alam kong.. may nangyaring hindi maganda. Inaalala ko lang ang apo ko"

It does marked at me again.

I swallowed so hard at hindi naka pag salita sa huli niyang sinabi. "I-i still don't know tita.. marami akong plano sa mga oras na 'to, pero..tungkol sa pag kikita ng anak ko at ni migue.." umiling ako.

She sighed and nodded at me. "It's your decision iha.. hindi pwede na ako ang mag dedesisyon para sa 'yo. Alam kong marunong ka nang mag desisyon ng tama. Sana isipin mo palagi ang anak mo.."

Natahimik muli ako at nag simula na kaming kumain. You heard me right. Marami pa akong plano sa mga oras na 'to, wala akong plano na ipakilala sa mga oras na 'to si miguel sa aking anak.

It's.. so complicated..

Exact 11pm nasa kompanya na ako. Binati ko ang iilang staffs na bumati rin sa'kin. I just smiled at them before proceeding to my office. Naabutan ko naman si amara at binati ko rin siya bago tuluyang pumasok sa opisina.

Miguel:
Can I have a lunch with you?

Kumunot ang noo ko nang mabasa ang kaniyang mensahe.

Aki:
Wala ka bang trabaho?

Miguel:
I have something to tell you, it's important.

Aki:
Siguraduhin mong importante 'yan. Hindi ko pwede iliban ang trabaho, marami akong gagawin.

Miguel:
It is. 12:30?

Aki:
1pm na, may gagawin pa 'ko.

Miguel:
Alright.

I sighed before I turned off my phone. Leaning my back in the backrest of my seat. Napa titig ako kung saan habang iniisip si miguel..

I'm sorry..

I bit my bottom lip when I saw him. Naka halukipkip siya habang naka tingin kung saan. Mukjang nainip sa pag hihintay sa'kin. Nilingon niya 'ko at ngumiti ng bahagya sa'kin.

Damn.

He opened the door for me. "Late lunch.. how's work?"

I leaned my back, matapos isuot ang seatbelts. "Okay lang, medyo.. nag kakaroon lang ng problema" disappointment in my voice didn't hide it.

"Can I help?"

Agad akong umiling. "Hindi na.. kaya naman.."

"Tell me if you need help. I will help you.." he said.