De Villiere #2 : Pointless Days

Chapter 7

Chapter 7

I sighed deeply as I stared outside. Hindi ko alam ang gagawin ko. I was thinking what I should do to him, miguel was all over my system. Kaya, I decided na pumunta kung saan naka libing ang aking lolo at lola. I promised at them that I'll sue every person who killed them.

I sighed deeply and smile bitterly. It's been a years, pero yung pag ka miss ko sa kanila hindi man lang nabawasan. Simula nung bata pa ako, nasanay akong kompleto ang pamilya, maayos at hindi nag aaway na pamilya. Hindi ko inaakala sa isang iglap, biglang mawawala na lamang iyon.

Nang matanaw mula sa malayo ang lapida nila, na halos kabisado kona. Hindi ko mapigilang maluha at agad kong pinigilan iyon. I'm here to visit them, baka mula sa taas ay magalit o mag alala sila sa akin.

Napangiti ako at unti-unting umupo at nilandas ang bulaklak sa kanilang lapida. I ran my hands into it, and caress it softly.

"I miss you lola ma and lolo dad.." Malambing na boses ko.

"I've been distracted this past few days. Siguro na mimiss ko lang po kayo 'no?" I chuckled lightly. Nang umihip ang hangin ay napa buntong hininga ako.

"You both are listening right? Alam niyo rin po ang tumatakbo sa aking isipan hindi ba?" Mahina kong sabi.

"Don't worry lolo dad and lola ma, hindi ko pa naman siya gusto. Pipigilan kopo, kasi yun ang pinangako ko sa inyo.." I sighed deeply before I stood up. Halos isang oras ang tingal ko sa pag kwkwento ko sa kanila kung ano nangyayari sa akin sa araw-araw. The only thing that i'd never tired of, is to tell them how's my day going on.

"Aki, kailangan ka daw dun sa event."

My eyes widen a bit, as I faced rizelle, our class president. "Huh? Ba't ako?"

Nag kibit balikat siya. "Baka, ikaw ang pinili ni sir?"

I felt impressed, I just nodded at her at umalis na siya sa aking harapan. Napa tingin ako sa aking phone, daming message ni miguel pero hindi ko siya sine-seen. Umupo ako sa hindi masyadong maraming tao, meeting lang naman saka mag nonotes lang.

Tutok na tutok ako sa speaker man, nakaka enganyo rin naman kasi pakinggan. When suddenly someone sitted besides me, ngunit hindi ko na nilongon kung sino iyon.

My eyes drifted at the paper besides on my mini notes. It has a vein hands who gave it to me. I glanced at him, at agad akong napa singhap.

"Anong ginagawa mo rito?" Mariin kong saad.

Naoa tingin ako sa kaniya, hindi siya naka tingin sa akin. Ngunit hulmang hulma ang kanilang jaw line, maging ang kaniyang matangos na ilong at manipis at pulang labi.

He suddenly faced me, kaya napa tulala ako. A smirk flased on his lips. He put his finger infront of his lips, tila nag sisign ng 'shh'

Napa lingon tuloy ako sa paligid at nakitang may lumingon sa gawi ko. I pursued my lips together and slowly a emotions building up inside of my chest.

I looked back to him again. Ngumuso siya at tila pinapa tingin ako sa papel na binigay niya. Napa irap ako at bumuntong hininga.

Hi miss, can I ask your name?

Yun ang naka lagay sa papel. Muli ko siyang nilingon ngunit hindi na siya naka tingin sa akin at naka hawak pa sa kaniyang baba.

Napa irap ako.

Sorry, I don't talk to strangers.

Pinasa ko na sa kaniya 'yon.

He looked and read it, nag iwas na ako ng tingin. Ilang segundo lang pinasa niya na naman sa akin.