De Villiere #2 : Pointless Days

Chapter 33

Chapter 33

His eyes stayed at me. Napa tikom ako ng labi at iniwas ang mga mata sa kaniya, habang buong katawan ay nanlamig.

"W-what did you say?"

Hindi ko siya tinignan sa kaniyang mga mata. My hands were trembling in nervous. Pinikit ko ang aking mga mata, habang kumakabog ang puso.

Hinablot niyang muli ang aking pulsuhan, that's why I gasped harshly that made me stare and faced him.

"A-anak? Anak ko?" He hold tight on my wrist.

His eyes are in shock, confused, angry and sadness. Humigpit ang hawak niya sa akin, habang naka tagis ang panga. "Fucking talk! Talk liann, putangina mag salita ka!"

I can't..

Bakit?

Ayoko sa ganitong paraan..

"M-may.. anak tayo-" Napa tili ako nang bigla niya muli akong hitakin at nag tuloy tuloy ang pag lakad namin papalabas sa hallway ng bar na ito.

My heart was pounding so bad, so fast inside of my chest. Mahigpit ang hawak niya sa akin.

"Pumasok ka, habang nakaka pag timpi pa ako, liann.." he coldly said while the door of this car was opened.

Sinunod ko siya habang nanginginig ang buong katawan. Mabilis ang bawat pag galaw niya, at galit na galit parin at ngayon nasa drivers seat na siya sa aking tabi.

"I-i can explain, m-miguel-"

His blood shot eyes glanced at me. "I'm going to meet her. Gusto ko siyang makita, kaya ipakilala mo siya sa akin sa ayaw at sa gusto mo."

I swallowed so hard.

"L-listen.. s-she's not here, n-nasa ibang bansa pa siya-"

Hinampas niya ang steering wheel na nakapag patalon sa akin. He was gripping it so tight, his veins are showing.

"What's her name?"

"B-blare.. blare kristel-"

"Don't tell me you let that fucker of yours to stay with her?!"

Hindi ako naka sagot at rumaga ang luha sa aking mga mata. Pabulong na matigas siyang nag mura at pinaandar ang sasakyan.

My heart beat skipped for a seconds, mas lalong sumakit ang aking dibdib nang makita ang pag hihirap at sakit sa kaniyang mga mata.

"She's.. turning five on w-wednesay.." I wipe off my tears using my hands. "She's n-not here, n-nasa ibang bansa siya a-at bukas pa ang u-uwi-"

"Then, we will go in Los Angeles." Mariin niya sabi.

I shivered, my lips parted a bit but I immature close it together. "G-gabi na-"

Nilahad niya sa akin ang kaniyang phone. "Call her. I want to hear her. Kahit eto lang liann, gustong gusto ko ng marinig ng boses ng anak ko." Matigas ang pag bigkas niya.

I sighed deeply, my head is so damn heavy and my heart. I'm so fucking drunk pero gising na gising ako sa mga oras na ito! Damn it aki! Damn!

I get my phone inside of my bag. My hands were shaking.

"Mommy?!"

"Turned the speaker on." Miguel demand coldly.

I swallowed so hard before clicking the speaker icon.

"Mommy?! Where are you?" Her angelic and cheerful voice filled on us.

"H-hi baby, how are you?" I wipe off my tears again, kinagat ang pang ibabang labi.